Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

HET DOLENDE OOG 203
hun menselijke heersers – nu verzwakt tot mensen waarvan
sommigen hen vrezen – en verzamelen zich korte tijd rond de
plekken waar geheimen liggen begraven, om dan zuchtend weg
te snellen. Hier werd het dolende oog voor het eerst gezien.
Overdag had het eenvoudig een grijze kleur, was doordringend,
standvastig en altijd eropuit iets bepaalds te ontdekken,
een taak waarvan het zich niet liet afhouden; ’s nachts gloeide
het met een eigen licht en kon men het over het Eiland zien
dwalen, nu eens snel dan weer langzaam, vastberaden op zoek
naar wat het niet vond.
De mensen waren bang voor dat oog, hoewel ze toen gewend
waren aan allerlei magische verschijnselen die de meeste westerlingen
nu onbekend zijn. Eerst probeerden zij die zich eraan
ergerden, het te vernietigen of te vangen, maar ze slaagden
nooit daarin, want zodra ze dat probeerden, verdween het oog.
Het toonde zich nooit beledigd, maar scheen zich vast op een
nauwkeurig bepaald doel te richten. Zelfs zij die hadden gepoogd
het uit de weg te ruimen, waren verbaasd in zijn diepten
geen dreiging te ontdekken, wanneer het in het nachtelijk donker
opnieuw langs hun slaapplaats zweefde en hen onderzoekend
bekeek.
Ik heb nooit vernomen of er naast mijzelf iemand wist wanneer
deze verbazingwekkende doler zijn omzwervingen begon,
of aan wie het oog had toebehoord. Ik had mij verplicht te zwijgen
en kon het geheim niet onthullen.
In dezelfde oude al eerder door mij genoemde tempel en
toren woonde een oude man met wie ik altijd een vertrouwelijke
band had gehad. Hij hield van twistgesprekken en was een
twijfelaar, maar toch doodernstig en eropuit de waarheden van
de natuur te leren kennen, maar voortdurend stelde hij de
vraag: ‘Als ik de waarheid maar zou kennen, dat is alles wat ik
wil weten.’
En telkens wanneer ik hem de door mijn leraren gegeven
oplossing aanreikte, verviel hij in zijn eeuwige twijfels. In de
tempel ging het verhaal dat hij in die geestestoestand het leven
was begonnen en bij onze meerderen bekendstond als iemand