Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

DE KOMST VAN DE SLANG 235
het ooit het hoofd zou moeten bieden. Na enige tijd begaf ik
me in het gezelschap van de druïden, en een van hen vertelde
me over de komst van de slang.
Mijn leraar en verteller was een lange oude man; hij was over
de honderd. Een lange witte baard hing tot op zijn borst. Grote
blauwe ogen, waarin een eigen licht scheen te leven, toonden
zijn ziel die naar je staarde, maar ze hadden een krachtige en
onbevreesde uitdrukking. Ze doorboorden je wezen, maar
drukten kalmte en hoop uit. Een kalmte geboren uit vele levens
van strijd en overwinning, een hoop die was gebaseerd op een
ruime en begrijpende blik op de toekomst; want hij was een
ziener en kende het komen en gaan van het grote getij der eeuwen.
Hij zei:
‘Mijn jongen, je vragen komen voort uit ervaringen in het
verleden. De slang is in dit land. We kwamen hier lang, lang
geleden, na vele eeuwen vanaf de kust van het Eiland van de
Diamant te hebben toegekeken hoe dit land langzaam uit de
diepte omhoogkwam om de oppervlakte van het water te raken
en ten slotte erbovenuit te rijzen. Want je eigen eiland is veel
ouder dan dit. We richtten grote stenen met magische eigenschappen
op in het slijk toen dat aan de oppervlakte kwam en
hielden ze door dezelfde kracht op hun plaats, in de hoop ons
al vooraf tegen de slang te wapenen, die – dat wisten we – zou
komen. Maar alleen het hart en de wil van de mensen kunnen
haar overwinnen; magische stenen, amuletten en bezweringsformules
dienen maar een tijdelijk doel. Vele eeuwen gingen
zo voorbij, en nadat het land was verrezen, met een plantendek
was bekleed, en door mensen werd bevolkt, zagen we met
leed dat de uitwasemingen van de kolonisten zich met de dag
verdichtten.
’s Nachts verspreidde de Diamantberg langs de horizon een
zwak en prachtig licht over de zee en overdag een blauwachtige
waas. Toen ik op een avond met mijn broeders naar het westen
keek, lichtte de hemel plotseling krachtig op. We wisten dat de
tijd was gekomen. De duisternis werd dieper toen dat heilige
licht uitdoofde, en door de lucht naderde over zee een sissend