Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

164 OCCULTE VERHALEN
om mijn ziel van deze aardse ketenen te bevrijden? Welke
vreemde handen zullen er met volle maan de rijst van de ßråddha-ceremonie
offeren om mijn geest te eren? Zullen zelfs de
vogels van de dood 1 zich niet afwenden van het begrafenisfeest?
Want mijn schaduw, die door zijn grote wanhoop aan
aardse zaken is gebonden, zal hen beslist niet toestaan er deel
aan te hebben!’ 2
De koning was zo aan het jammeren toen zijn grîhastha
(familiepriester) hem inspireerde met het idee om een gelofte
te doen. Als de Eeuwige hem twee of meer zonen zou sturen,
zou hij de god beloven de oudste zoon in een openbare ceremonie
aan Hem te offeren wanneer deze de puberteit heeft
bereikt. Aangetrokken door deze belofte van bloedend en
rokend vlees – zo geliefd bij alle grote goden – accepteerde
Varu∆a de belofte van de koning, en de gelukkige Ambarîsha
kreeg een zoon, gevolgd door verschillende andere. De oudste
zoon, op dat moment de erfgenaam van de troon, heette
Rohita (de rode) en kreeg de bijnaam Devaråta – wat letterlijk
vertaald betekent: door god gegeven. Devaråta groeide op en
werd al snel een werkelijke droomprins, maar als we de legenden
mogen geloven, was hij even zelfzuchtig en geslepen als
dat hij mooi was.
Toen de prins de vereiste leeftijd bereikte, droeg de Eeuwige
die via de mond van dezelfde hofpriester sprak, de koning op om
zijn belofte te houden; maar toen Ambarîsha elke keer een
1 Raven en kraaien.
2 Het ßråddha is een ceremonie die gedurende negen dagen na de
dood door de nauwste familieleden van de overledene wordt verricht.
Het was ooit een magische ceremonie. Nu bestaat het echter, evenals
andere praktijken, voornamelijk uit het rondstrooien van balletjes
gekookte rijst voor de deur van het huis van de overledene. Als de
kraaien de rijst direct opeten is dat een teken dat de ziel is bevrijd en
rust heeft. Als deze vraatzuchtige vogels het voedsel niet aanraken, is
dat een bewijs dat de pißåcha of bhûta (schaduw) aanwezig is en hen
daarvan weerhoudt. Ongetwijfeld is het ßråddha een bijgeloof, maar
zeker niet meer dan novenen of missen voor de doden.