Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

134 OCCULTE VERHALEN
bos zoetgeurende bloemen rijst tegelijk met de geur ervan de
koningin van dromen op met een gevolg van vrolijke elfen. De
dryaden lachen in hun bladerrijke priëlen terwijl de trein voortglijdt,
en zenden drijvende op de bries dromen uit van groene
eenzame plekken en sprookjesachtige visioenen. Het rommelende
geraas van de wielen wordt geleidelijk omgevormd tot het
bulderen van een verre waterval, om af te nemen tot het zilveren
ruisen van een kristalhelder beekje. Het ziele-ego vliegt naar
dromenland.
Het reist door eeuwen van tijd en leeft en voelt en ademt in
de meest uiteenlopende vormen en personen. Nu is het een
reus, een Jotun, die voortsnelt naar Muspelsheim, waar Surtur
heerst met zijn vlammende zwaard.
Het strijdt zonder angst tegen een menigte monsterlijke dieren
en jaagt ze op de vlucht door een enkele beweging met zijn
machtige hand. Dan ziet het zichzelf in de noordelijke mistwereld,
het dringt in de gedaante van een dappere boogschutter
door tot in Helheim, het rijk van de dood, waar een zwarte elf
aan hem een reeks van zijn levens en hun mysterieuze opeenvolging
onthult. ‘Waarom lijdt de mens?’ vraagt het ziele-ego.
‘Omdat hij mens wilde worden’, is het spottende antwoord.
Onmiddellijk staat het ziele-ego in de tegenwoordigheid van de
heilige godin Saga. Ze zingt voor hem over de dappere daden
van de Germaanse helden, over hun deugden en ondeugden. Ze
toont aan het ziele-ego de machtige krijgers, gevallen door de
hand van vele van zijn vroegere vormen, zowel op het slagveld
als in de heilige beslotenheid van de familiekring. Het ziet zichzelf
in de persoon van meisjes en vrouwen, van jonge en van
oude mannen en van kinderen. Het voelt zich meer dan eens
sterven in die vormen. Het sterft als een heldengeest en wordt
door de medelijdende Walkuren van het bloedige slagveld teruggeleid
naar het verblijf van zaligheid onder het schitterende loof
van het Walhalla. Het slaakt zijn laatste zucht in een andere
vorm en wordt naar het kille hopeloze gebied van berouw
geslingerd. Het sluit de onschuldige ogen in zijn laatste slaap als
een kind en wordt dadelijk door de schone licht-elfen mee-