Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

244 OCCULTE VERHALEN
‘Ah, daar was hij naar op zoek, en hij schijnt heel tevreden te
zijn’, zei hij, alsof ik hem evenals hij kon horen en zien. Ik wist
dat hij doelde op de elementaal.
Op een ander moment werd mijn aandacht sterk gericht op
de plaat. Het oppervlak ervan boog op en neer alsof er golven
overheen gingen, en er klonken krakende geluiden uit elk deel
ervan. Ze werden luider en de beweging hield op, terwijl uit
een bepaald punt een dunne witachtige damp opsteeg die
onbestendig heen en weer zweefde. Intussen schenen de
vreemde bezoekers, waarvan ik sprak, dichtbij het papier heen
en weer te razen, terwijl een van hen nu en dan een duikvlucht
leek te maken van de ene kant van de kamer naar de andere, wat
gepaard ging met een zwak metaalachtig gegons dat op zijn
snelle beweging volgde.
Hier moet ik met tegenzin een sluier laten vallen. Laat ik de
eenheid en de structuur van het verhaal geweld aandoen door
slechts een paar zinnen te geven en het aan de verbeelding overlaten
om conclusies te trekken.
‘Die vreemde aanduidingen van vormen? Heel eenvoudig. Ze
werden gezien door de zieneressen in de tempel. Het is waar dat
elementalen als zodanig geen vorm hebben. Maar er zijn ongetwijfeld
typen, en [die] Egyptenaren waren geen mensen die de
dingen onwetenschappelijk benaderden. Er is een occulte reden
waarom deze bepaalde gedaanten, hoewel ze geen vorm hebben,
werden aangenomen. En omdat ze al een keer zijn aangenomen
en door de ziener zo werden gezien, herhaalden ze altijd
die vorm voor die personen. Dus de vertegenwoordiger van het
astrale licht of van wijsheid of van de optekenende engel, heeft
een gele kleur, is heel lang met een lange snavel zoals een ooievaar.
Of degene die het gewicht van de ziel draagt, wordt altijd
afgebeeld met de kop van een jakhals. Nee, het is niet verboden
de occulte reden te vertellen. Maar dit is het geval: er wordt ons
gezegd dat er maar één op de duizend toehoorders de betekenis
of de reden ervan zou begrijpen. Denk ook eens na over het
eigenaardige feit dat alle rechters die daarboven zitten gelijksoortige
hoofden hebben, hoewel ze van kleur verschillen, en