Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

186 OCCULTE VERHALEN
doen was heel mysterieus, en hij voelde dat zij de godin was.
Hij nam haar hand in de zijne en legde zijn hoofd op haar boezem,
en was zo gelukkig dat hij wist dat zij de godin was en hij
bleef daar dromen.
En Kadmon, die zich bezighield met de treurigen en de vermoeiden,
voelde de blinddoek van zijn ogen glijden, toen het
licht van de opgaande zon rood en goudkleurig over het pad
stroomde en op de haveloze reizigers viel en hen verheerlijkte.
In de schittering boven hun hoofd leest hij de woorden: ‘Langs
deze weg gaat het pad naar de tempel’, terwijl een zachte stem
in zijn ziel fluisterde: ‘Door de weg van alleen Intu wordt het
pad niet gevonden. Door die van alleen Kour wordt het niet
bereikt. Beide samen wijselijk gebruikt zijn gidsen als men op
weg is. Maar alleen door iets dat groter is dan elk van beide,
wordt de tempel bereikt. Werk verder!’
En de droevige, die in zijn hand de handen vasthield van de
vermoeiden en de zwakken, ging verder.
>