Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

KARMISCHE VISIOENEN 123
een andere manier de kalme rust van zijn bewoner verstoord.
Veertig jaren glijden voorbij als een korte pelgrimstocht, een
lange wandeling over de zonverlichte paden van het leven, omheind
door altijdbloeiende rozen zonder doornen. De enkele
gevallen van verdriet die het tweelingpaar, vorm en ziel, ervaart,
schijnen hun meer toe als het bleke licht van de koude noordelijke
maan, waarvan de stralen alles rondom de door de maan
beschenen voorwerpen in een diepere schaduw dompelen, dan
van de nachtelijke duisternis, de nacht van hopeloze smart en
wanhoop.
Zoon van een vorst, geboren om eens zelf zijn vaders koninkrijk
te besturen, vanaf de wieg omringd door ontzag en eerbetoon,
recht hebbend op algemene eerbied, en zeker van de
liefde van allen – wat zou het ziele-ego meer kunnen verlangen
voor de vorm waarin het woont?
En zo gaat het ziele-ego voort te genieten van zijn bestaan in
zijn vesting van macht, rustig starend naar het panorama van
het leven dat steeds verandert voor zijn twee vensters – de twee
vriendelijke blauwe ogen van een liefhebbende en goede man.
III
Op een dag bedreigt een arrogante en onstuimige vijand het
koninkrijk van de vader, en de wrede instincten van de krijgsman
uit het verleden ontwaken in het ziele-ego. Het verlaat
zijn dromenland midden in de bloei van het leven. Die instincten
zorgen ervoor dat zijn stoffelijk omhulsel het zwaard van
de strijder trekt, en overtuigen hem ervan dat het voor de verdediging
van zijn land is.
Ze sporen elkaar aan tot actie, verslaan de vijand en overladen
zich met roem en hebben een hoge dunk van zichzelf.
Ze laten de hooghartige vijand in uiterste vernedering in het
stof bijten. Voor hun moed worden ze door de geschiedenis
beloond met de onverwelkbare lauweren van het succes. Ze
lopen de gevallen vijand onder de voet en transformeren het
kleine koninkrijk van hun keizer tot een groot rijk. Ze zijn