Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

140 OCCULTE VERHALEN
Schneider, Ruter en Co., de Oostenrijkse bankiers in Rue
Rivoli, en droeg opvallend schitterende diamanten.
Waarom vond de hoofdcommissaris van politie het nodig
Monsieur en Madame De Lassa te verdenken, en wees hij Paul
Delessert, een van zijn slimste inspecteurs, aan om hen in de
gaten te houden? Het is een feit dat de onbetekenende man met
zijn mooie vrouw een heel mysterieuze figuur was, en het is de
gewoonte van de politie aan te nemen dat geheimzinnigheid
altijd een samenzweerder, een avonturier of een charlatan verbergt.
De hoofdcommissaris was tot de conclusie gekomen dat
De Lassa een avonturier en ook een charlatan was. Ongetwijfeld
met succes, want hij was bijzonder tactvol en had in geen enkel
opzicht de loftrompet gestoken over de wonderen die hij tot
taak had te verrichten. En toch was binnen enkele weken nadat
hij zich in Parijs had gevestigd, de salon van De Lassa de ‘rage’,
en het aantal personen dat de 100 franc toegang betaalde voor
een enkele blik in zijn magische kristal, en voor een enkele
boodschap via zijn geestelijke telegraaf, was werkelijk verbazingwekkend.
Het geheim hiervan was dat De Lassa een
illusionist en waarzegger was die aanspraak maakte op alwetendheid
en van wie de voorspellingen altijd uitkwamen.
Het was voor Delessert niet moeilijk om een introductie te
krijgen, en in De Lassa’s salon te worden toegelaten. De ontvangsten
hadden om de dag plaats – ’s ochtends twee uur en
’s avonds drie uur. Op een avond bracht inspecteur Delessert
een bezoek in zijn aangenomen rol als Flabry, expert op het
gebied van juwelen en bekeerd tot het spiritisme. De mooie
ontvangkamers bleken schitterend verlicht en er had zich een
aantrekkelijk gezelschap van tevreden gasten verzameld, die in
het geheel niet schenen te zijn gekomen om hun geluk of hun
lot te beproeven en daarbij het inkomen van hun gastheer te
spekken, maar veeleer om daar te zijn uit eerbied voor zijn verdiensten
en talenten.
Mw. De Lassa speelde piano en sprak op een bijzonder prettige
manier met de ene na de andere groep mensen, terwijl De
Lassa rondliep of ging zitten op een vanzelfsprekende en onbe-