Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

EEN ONOPGELOST MYSTERIE 147
durend in de gaten gehouden; waarop hij antwoordde: ‘U kent
de man niet.’ Een inspecteur werd opgedragen Delessert dag en
nacht te vergezellen en hem nooit uit het oog te verliezen en
hem zorgvuldig te bewaken; en de nodige maatregelen werden
genomen met betrekking tot zijn eten en drinken, terwijl de
wachten, die De Lassa bewaakten, werden verdubbeld.
’s Morgens op de derde dag gaf Delessert, die hoofdzakelijk
binnenshuis was gebleven, zijn besluit te kennen om de hoofdcommissaris
een telegram te zenden om onmiddellijk terug te
keren. Met deze bedoeling ging hij met zijn collega op weg.
Juist toen ze de hoek van de Rue de Lanery en de Boulevard
hadden bereikt, stond Delessert plotseling stil en bracht zijn
hand naar zijn voorhoofd.
‘Mijn God!’ riep hij uit, ‘het kristal! het beeld!’ en viel voorover
op zijn gezicht, bewusteloos. Hij werd ogenblikkelijk
naar een ziekenhuis overgebracht, maar leefde nog slechts
enkele uren en kwam niet meer bij bewustzijn. Volgens duidelijke
instructies van de autoriteiten werd op het lichaam van
Delessert een uiterst zorgvuldige, gedetailleerde, grondige
lijkschouwing verricht door verschillende bekwame artsen, die
eensgezind van mening waren dat de oorzaak van zijn dood
een beroerte was, een gevolg van vermoeidheid en overspannenheid.
Zodra Delessert naar het ziekenhuis was gestuurd, haastte
zijn collega zich naar het hoofdbureau, en De Lassa met zijn
vrouw en alle personen die verbonden waren aan het huis, werden
onmiddellijk gearresteerd. De Lassa glimlachte minachtend
toen ze hem wegvoerden. ‘Ik wist dat u zou komen; ik was erop
voorbereid; u zult blij zijn me weer los te laten.’
Het was waar dat De Lassa zich op hun komst had voorbereid.
Toen het huis werd doorzocht, ontdekte men dat elk
geschrift was verbrand; de kristallen bol was vernield en in de
seancekamer bevond zich een grote hoop verfijnde apparaatjes,
die tot onherkenbare stukjes waren kapotgemaakt. ‘Dat
kostte me 200.000 francs,’ zei De Lassa, toen hij naar die
hoop wees, ‘maar het is een goede belegging geweest.’ De