Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

WAAR DE RISHI’S LEEFDEN 227
gende toon met een wonderlijke kracht weerklinken en een
honderdtal schitterende, snelle wagens, die zich naar het oosten
spoedden, keerden terug. Nu vervolgen ze de zware, omvangrijke,
langzaam bewegende wagen van de reuzen, omringen
hem en schijnen zijn aanvallen te ontwijken. Dan klinkt opnieuw
die toon van mijn meester, terwijl onze wagen roerloos
op zijn vleugels hangt. Het was een teken dat onmiddellijk
werd gehoorzaamd.
Eén schitterende, kleine, scherp gepunte wagen wordt direct
op het voertuig van de rode reus gericht. Voortgedreven door
een kracht die die van een snelle kogel overtreft, doorboort hij
de ander. Zelf is hij ook gebroken en valt met zijn slachtoffer op
de golven. Bevend staarde ik naar omlaag, maar mijn gezagvoerder
sprak vriendelijk:
‘Hij is veilig, want op het teken stapte hij op een andere glanzende
wagen over. Al de rood geklede mannen zijn nu verdwenen,
en deze laatste was de slechtste en de grootste.’
We gingen opnieuw naar het oosten door de zoute nevel en
de mist, tot het heldere licht al snel weer straalde en het Eiland
oprees uit de zee terwijl het zacht zingende water tegen de zon
mompelde. We stapten uit, en terwijl ik me omdraaide, verdween
de hele vloot van snelzeilende wagens, en daar ontvlamde
aan de hemel een heldere strook zonkleurig licht dat zich tot
de volgende letters vormde:
‘Hier leefden de rishi’s vóór de kalkrotsen van Albion uit de
golven oprezen. Ze waren, maar zijn niet meer.’
En luid, helder en doordringend klonk die toon die ik had
gehoord in de snelgewiekte wagen. Ze maakte me diepbedroefd,
want de heerlijkheid was voorbij, en voor de toekomst bleef
slechts wat het lot zou beslissen.