Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

Ierland
HHET EILAND ERIN is altijd enigszins een mysterie geweest. Zijn
bevolking verschilt zoveel van de Engelse aan de overkant van
de Ierse Zee dat, als u enige tijd in Londen doorbrengt en daarna
de oversteek maakt naar Dublin, de brede kloof in temperament
die de twee volkeren scheidt, u onmiddellijk zal opvallen.
En iedereen die de Ieren, vooral aan de westkust, bestudeert
en onder hen verkeert, zal snel een diepgeworteld geloof ontdekken
in wat gewoonlijk het bovennatuurlijke wordt genoemd,
dat alleen uit een ver verleden kan stammen. Zelfs
ontwikkelde Ieren zijn hier niet vrij van.
De bewoners van het platteland uiten zich openlijk over hun
geloof in feeën, geesten en dergelijke, dat bij de hogere klassen
verborgen blijft maar toch aanwezig is. In de provincie zal de
bevolking de ruiten van een pas ontruimde woning met stenen
ingooien, en in de stad zullen de ‘beschaafde’ mensen vaak zeggen,
als men hun aandacht op zulke gebeurtenissen vestigt:
‘Waarom niet? Wilt u dat de duivel in het huis gaat wonen?’ Het
idee is natuurlijk dat de elementalen van de vertrokken bewoners
alleen via de gebroken ruiten kunnen ontsnappen, tenzij ze
aan open deuren gewend waren, wat niet altijd het geval is.
Het geloof in feeën is het oude geloof in ‘deva’s’ of mindere
goden van de hindoes. Ik ken veel ontwikkelde mensen die
beweren dat ze vaak feeën hebben horen spreken of zingen.
Behalve bij de Noord-Ieren die eigenlijk niet van Ierse afkomst
zijn, zullen we feitelijk nooit een Ier tegenkomen die het gevoel
voor het onzichtbare of het geloof daarin niet min of meer is
aangeboren.