Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

124 OCCULTE VERHALEN
tevreden dat ze voorlopig niet méér kunnen bereiken, en keren
terug naar de beslotenheid en naar het dromenland van hun
eigen vertrouwde thuis.
Nog vijftien jaar zit het ziele-ego op zijn gewone post, en
kijkt uit zijn vensters naar de wereld om hem heen. Boven zijn
hoofd is de hemel blauw en de uitgestrekte horizon is bedekt
met de schijnbaar onverwelkbare bloemen die groeien in het
zonlicht van gezondheid en kracht. Alles ziet er mooi uit zoals
een groene weide in de lente.
IV
Maar er komt voor ieder een kwade dag in het drama van het
bestaan. Hij komt in het leven van koning of bedelaar. Hij laat
sporen na in de geschiedenis van iedere sterveling die uit een
vrouw is geboren; hij kan niet worden verjaagd, afgesmeekt,
noch gunstig gestemd. Gezondheid is een dauwdruppel die uit
de hemel valt om alleen tijdens de jeugd van het leven, zijn
lente en zomer, de bloesems op aarde te verlevendigen. Zij is
maar van korte duur en keert terug vanwaar ze kwam – de
onzichtbare rijken.
Hoe vaak liggen onder de schoonste knop,
In de kiem de zaden van kanker op de loer!
Hoe vaak is aan de voet van de zeldzaamste bloem
De worm aan het werk, veilig in zijn schuilplaats.
Het zand dat in de zandloper, waarin de uren van het leven
van de mens worden geteld, naar beneden loopt, vloeit sneller.
De worm heeft aan het hart van de bloesem van gezondheid
geknaagd. Op een dag ligt het sterke lichaam languit op het
doornige bed van de pijn.
Het ziele-ego straalt niet langer. Het zit stil en uit wat de vensters
van zijn gevangenis zijn geworden, ziet hij treurig uit over
de wereld, die nu snel bezig is zich te hullen in het doodskleed
van het lijden. Is het het begin van een eeuwige nacht die
nadert?