Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

4 OCCULTE VERHALEN
merkte ik mijn vergissing. Want toen ik mijn blik op het gezicht
van de bejaarde schrijver richtte, zag ik met één oogopslag dat
zijn lippen opeengeklemd en bewegingloos waren en de stem te
zwak en schril was om van hem te kunnen zijn. Maar wat nog
vreemder was, bij ieder woord dat de zwakke, oude hand moeizaam
schreef, merkte ik een licht op dat onder zijn pen opflitste,
een heldere, gekleurde vonk die ogenblikkelijk een klank
werd, of – wat hetzelfde is – dat scheen zo voor mijn innerlijke
waarnemingsvermogens. Ik had inderdaad het stemmetje van
de ganzenveer gehoord, hoewel schrijver en pen zich op dat
ogenblik misschien honderden mijlen van Duitsland bevonden.
Zulke dingen gebeuren af en toe, vooral ’s nachts, en in het met
sterren bezaaide duister daarvan ‘verstaan we’ volgens Byron
. . . de taal uit een andere wereld . . .
Maar de woorden van de ganzenveer bleven me dagenlang in
het geheugen. Het kostte me ook niet veel moeite ze te onthouden,
want toen ik ging zitten om het verhaal op te tekenen,
ontdekte ik dat het zoals gewoonlijk onuitwisbaar op de astrale
tafelen voor mijn innerlijk oog stond afgedrukt.
Ik hoefde het daarom slechts over te nemen en zo weer te
geven als ik het had ontvangen. Het lukte me niet de naam van
de onbekende nachtelijke schrijver te achterhalen. Hoewel de
lezer het hele verhaal misschien liever ziet als een vertelling die
speciaal voor deze gelegenheid is bedacht, mogelijk een
droom, hoop ik niettemin dat de gebeurtenissen erin u zullen
interesseren.
I
HET VERHAAL VAN DE VREEMDELING
Mijn geboorteplaats is een klein berggehucht, een groepje
Zwitserse huisjes, verborgen in een zonnig hoekje tussen twee
overhangende gletsjers en een met eeuwige sneeuw bedekte
bergtop. Daarheen keerde ik zevenendertig jaar geleden terug