Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

Papyrus
DDE VERTELLER beschermde zijn vriendelijke ogen tegen de
avondzon, pauzeerde een ogenblik terwijl hij luisterde naar de
zachte melodieën van de muziek die vanuit de open tempel naar
buiten zweefde. De vreugdevolle menigte had zich ongemerkt
laten meeslepen, op een enkeling na die zich uit de stroom mensen
terugtrok en vast kwam te zitten tussen degenen die zich aan
de voet van de tempel hadden verzameld. Op dat moment keerde
hij terug uit het gebied van harmonie waarheen hij was afgedwaald,
en toen het licht van de wereld opnieuw over zijn
gezicht gleed, vertelde hij het verhaal over: ‘Drie die de weg
zochten.’
In alle landen was het bericht verspreid ‘dat ieder die ernstig
en op de juiste manier zocht, de weg naar de mysterieuze tempel
van de gesluierde godin zou vinden’.
Drie koningen van het land, geroerd door de kracht van die
woorden, besloten dat ook zij leerlingen wilden worden en het
doel bereiken.
Intu, de illustere, maakte zich gereed voor de zoektocht, en
vond dat niets krachtiger kon zijn bij zijn zoeken dan het zegel
van zijn koninkrijk. Daarop bond hij het grootzegel, een havik,
op zijn voorhoofd.
Kour, de schitterende, maakte zich gereed voor het pad en
dacht dat niets méér kracht zou hebben bij zijn zoeken dan het
zegel van zijn koninkrijk. Hij maakte zich klaar en bond het
grootzegel, een gouden hart, op zijn borst.
Kadmon, de droevige – een koning alleen door lankmoe-