Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

114 OCCULTE VERHALEN
triomfantelijk was – na een lange en laatste buiging zijn strijkstok
ophief om de beroemde finale te spelen, viel zijn oog op
Paganini die, kalm gezeten in de directieloge, voor niemand
onderdeed in zijn geestdriftig applaus. De kleine en doordringende
zwarte ogen van de artiest uit Genua waren gefixeerd op
de stradivarius in de handen van Franz, maar verder leek hij heel
kalm en onbezorgd. Het gezicht van zijn rivaal verontrustte
hem een ogenblik, maar hij herwon zijn zelfbeheersing en hief
opnieuw zijn strijkstok op en speelde de eerste noot.
Toen bereikte het enthousiasme van het publiek zijn hoogtepunt
en kende al snel geen grenzen. De luisteraars hoorden en
zagen letterlijk. De stemmen van de heksen weerklonken in de
lucht, en boven alle andere stemmen werd één stem gehoord:
Ertegenin gaand en anders dan menselijke geluiden,
Leek ze het geblaf van honden, het gehuil van wolven,
Het droefgeestige geschreeuw van de uil om middernacht,
Het gesis van slangen, het gebrul van de hongerige leeuw,
De klanken van woeste golven die slaan op de kust,
Het gekreun van de wind door de bladeren van het bos,
En donderslagen vanuit een wolkbreuk;
Het waren deze, al deze tezamen . . .
De magische strijkstok bracht zijn laatste sidderende klanken
voort – beroemd als een van de muzikale hoogtepunten – die de
overijlde vlucht van de heksen nabootsten kort vóór het licht
van de dageraad, van de onheilige vrouwen verzadigd door de
dampen van hun nachtelijke saturnaliën, toen er op het toneel
iets vreemds gebeurde. Zonder de geringste overgang veranderden
de noten plotseling. In hun ijle vlucht van op- en neergang
veranderde hun melodie plotseling van karakter. De
klanken werden verward, verspreid, onsamenhangend . . . en
toen kwamen er – het leek vanuit de klankkast van de viool –
knarsende, krassende geluiden als die vanuit een poppenkast,
roepend met een luide en bejaarde stem:
‘Ben je tevreden, Franz, mijn jongen? Heb ik me niet glorieus
aan mijn belofte gehouden?’