Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

188 OCCULTE VERHALEN
zichtbaar, en ikzelf scheen in iemand anders te veranderen en,
terwijl de minuten verliepen, zag ik even voorbij de put de
schaduwachtige vorm of het beeld van een hoge ronde toren
oprijzen, ongeveer vijftien meter hoog. Hij verdween toen ik
mijn hoofd schudde, en ik dacht dat ik mijn slaperigheid had
overwonnen, maar het was slechts voor even. Ze keerde met
vernieuwde kracht terug.
De put was verdwenen en op die plaats stond een gebouw,
terwijl de hoge toren vaste vorm had aangenomen; toen verdween
elk verlangen om mezelf te blijven. Ik stond automatisch
op met het gevoel dat een plicht me op een of andere manier
naar de toren riep en ging het gebouw binnen. Ik wist dat men
via dit gebouw de toren kon bereiken. Toen ik binnen de
muren kwam, was daar de oude put, die ik had gezien toen ik
voor het eerst het veld betrad, maar dit vreemde feit trok niet
mijn aandacht, want ik kende de put als een oud oriëntatiepunt.
Toen ik de toren bereikte, was daar een wenteltrap naar de top
en terwijl ik die trap opging, riep een heel vertrouwde stem me
bij mijn naam – niet dezelfde naam die ik droeg tot het moment
dat ik bij de put ging zitten, maar dat trok evenmin mijn aandacht
als de oude put binnen de muren. Ten slotte verscheen ik
op de top van de toren en daar was een oude man bezig een
vuur te onderhouden. Het was het eeuwige vuur dat zover men
weet nog nooit was uitgegaan, en van alle jongere discipelen
was ik de enige die de oude man mocht helpen.
Toen mijn hoofd boven de lage borstwering van de omloop
van de toren uitkwam, zag ik niet ver weg een statige en schitterende
berg en andere torens die daar dichterbij lagen dan die
van mij.
‘Je bent laat’, zei de oude man. Ik antwoordde niet, want er
was geen excuus, maar ik ging naar hem toe en liet door mijn
houding zien dat ik klaar was om in zijn plaats de wacht te houden.
Terwijl ik dat deed, bedacht ik plotseling dat de zon de
kim naderde en gedurende een ogenblik herinnerde ik me de
oude man bij wie ik mijn intrek had genomen, en ook de sneltrein
die per kar moest worden bereikt, maar dat vervaagde toen