7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Kosaoğlu yaralandığını bildirmək istəyirmiş kimi, sol qolunu yuxarı qaldırdı.
Traktorçu onun zəif biləyinə və yarıyumulu barmaqlarına tərs-tərs baxıb
üzgözünü turşutdu. Kosaoğlunu bir daha təpədən-dırnağa qədər süzdü.
- Sənin qolun də özün kimi düz-əməlli deyil. "S-S"-ə oxşayır.
- O nə deməkdir
- Samostrel.
Kosaoğlunun elə bil ürəyindən beşaçılan gülləsi keçdi. Kişi dik atıldı. Rəngi
külə döndü. Dili-dodağı təpidi. Xeylı özünü ələ ala bilmədi. Gecdən-gec özünü
toxtatdı.
- Səpmirsən, maşun da götür, hara gedirsən get! Bir də səni buralarda
gözüm görməsin.
Traktorçu dərhal sükanın dalında əyləşdi, maşını sürüb uzaqlaşdı.
Kosaoğlu çıxılmaz vəziyyətə düşsə do, özünü sındırmadı, əlini cibinə salıb
papiros qutusunu çıxartdı. Sarı saçaqlı tütündən kağıza büküb eşdi, yandırıb
hirsü-hirsli sümürdü: Kürkünü düzəldib ortada gəzindi. İndi o, yanında qul kimi
boynunu bükən Kazımın da üzünə baxmırdı. Demək olar, Kosaoğlu indiyə qədər
belə çətinliyə düşməmişdi. Bir istədi sakitcə maşına minib buradan uzaqlaşsın,
ancaq şəninə sığışdırmırdı. "Hamısı sözü bir yerə qoyub, əlbir olub məni yıxmaq
istəyirlər... Ancaq onu görməyəcəklər" - deyə düşündü, əlindəki papirosu yerə
atıb İmranın üstünə qışqırdı:
- Bu saat rədd ol gözümün qabağından! Görünür, hələ ağıllanmayıbsan.
İşin ağız-burnunu yenicə düzəlmişəm, yenə pozğunluq salırsan. Mənə sənin kimi
ağranom lazım deyil. Hara istəyirsən çıx get.
İmran sakit addımlarla ondan uzaqlaşdı.
Yaz aylarında Tükəzban xala həmişə ağac dibində gəbə salıb süfrə açmaqdan
ləzzət alardı. Onun xoşu gəlardi ki, ürəyi istədiyi adamlar evinə qonaq gəlsinlər,
döşəkcənin üstündə oturub mütəkkəyə dirsəklənsinlər, xoruzquyruğu çay içib
söhbət eləsinlər. Qohum-əqrəbanın söhbəti uzandıqca, stəkanlardakı məxməri
çay buğlanıb qaysaqlandıqca, Tükəzban xalanın ürəyi də sərinləyirdi. İmran da
yazda həmişə çöldə, ağac dibində çörək yeməyi xoşlayırdı.
^
14
122