7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Kimin haqqı var sənin təki qızı incitsin Sən kəndimizin gülüsən. Keçən
il kolxozumuzda hamıdan əvvəl planı sən ödədin.
- Elə ona görə du qədrimi bilirsiniz! Biz söz vermişdik ki, gərək bu il
rayonda hamını ötək, bizim kimi pambıq becərən olmasın. Qızlar indidən
fikirləşirlər ki, çayırı, çör-çöpü necə təmizləyəcəyik, alağı necə vuracağıq, nə
vaxt pambığı suvarıb dərimə başlayacağıq, siz də ki, belə... - Zeynəb kövrəldi-
- Bax, buna yoxam. Uşaqlığı burax. Ağlamaq nədir!
- Neyləyim, Nəsib dayı Adamı odsuz-ocaqsız yandırırlar! – O birdənbirə
sərtləşdi. - Bax, düzünü deyirəm, mənim çox ağlım yoxdur. Özün işə qarış,
yoxsa Kosaoğlunu bir Kosaoğlu qayıraram ki, adı da yadından çıxar. Ona de ki,
gözünü silsin, mənə düz-əməlli baxsın.
Yoxsa bütün rayonu bura tökərəm. Daha bəsdir. Kəndi barmağına az dolasın!
Zeynəbın sözləri Nəsib dayını düşündürdü. Doğrudan da axır vaxtlar
Kosaoğlu özünü pis aparır, heç kimlə hesablaşmır, hətta partiya iclaslarının
qərarlarına fikir vermək istəmirdi. Onun bu cür yekəxanalığı, kolxozun idarə
heyətinə belə fikir verməməsi Nəsib dayını narahat edirdi. O bir neçə dəfə
Kosaoğlu ilə təklikdə söhbət etmiş, bu cür işlərin yaxşı nəticə verməyəcəyini
demişdi. Nəsib dayını ən çox təəccübləndirən o idi ki, Kosaoğluna bir söz
deyəndə gülür, laqeydliklə "nə qayıracaqlar ki" - deyirdi.
Nəsib dayı çalışırdı ki, onu başa salsın, külxozun daxilində ikitirəlik və
ziddiyyət olmasın. Ancaq deyəsən bu mümkün deyildi.
Zeynəbin dediklərinə diqqətlə qulaq asdıqdan sonra o yenə öz-özündən
soruşdu: "Axı bu niyə belə olsun", lakin cavab tapa bilmədi-
- Qızım, - deyə nəhayət o, sözə başladı, - sən çıx get evə, işində ol.
Heç kəs sənin manqam əlindən ala bilməz. Səni manqabaşçılıqdan çıxartmaq
üçün əldə heç bir əsas yoxdur. - O, bir qədər duruxdu.
Azacıq fikrə getdi və sınayıcı nəzərlərlə Zeynəbi süzdü. - Yaxşı, bəs Kazım
nə üçün sənin əleyhinə çıxır O ki keçən il harda olsa, səni tərifləyirdi,
briqadanıın gözüdür, deyirdi. İndi nə oldu
Zeynəb qızardı. Ürküdülmüş kimi yerindən qalxdı. Nəsib dayının üzünə
baxmaqdan utanıb başını aşağı saldı. - Mən nə bilim Nəsib dayı qızın yaralı
yerinə toxunduğunu hiss etdi.
- Yaxşı, arxayın ol. Mən özüm hər şeyi ayırd edərəm.
57