7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Yalın döşünə iri bir cığır qalxırdı. Bu cığır yolun ortasında haçalanırdı.
Həmayıl heç nəyə fikir vermədən, heç nə eşitmədon cığırla yuxarı qalxırdi. Onun
kəlağayısının altından çıxan və az qala tupuğuna dəyən qoşa hörüyü gərdənində
yırğalanırdı. Səngərdəkilərin gözü onu almışdı. Nəfəslərini çəkmədən barmaqları
tətikdə gözləyirdilər. Gözləyirdilər ki, görək cığır haçalananda Həmayıl hansı
tərəfə dönəcək Tüfəngin qundağı ərinin sinəsində olsa da, arxayın idi ki, arvadı
ona tərəf gələcək. Qardaşı da əli ürəyinin üstündə bacısının hansı tərəfə
dönəcəyini gözləyirdi.
Həmayıl cığırların haçalaşdığı yerdə heç yana dönmədi, düz getdi. Çalaçuxura
düşməyinə, tez-tez büdrəməsinə fikir vermədi. Baldırlarını sirkən, qanqal
dalasa da, dayanmadı, elə bil quşa döndü. Nə çiynindəki xurcunun ağırlığını hiss
etdi, nə də yoxuşa dırmananda sızıldayan dizinin ağrılarını. Səngərlərin
bərabərinə çatanda sıçrayıb sağa döndü. Bir göz qırpımında özünü qardaşıgilin
səngərinə saldı. Elə bu an ərinin gülləsi açıldı. Həmayılın az qala topuğuna
dəyən qoşa hörüyünü elə bil qayçı ilə kəsib yerə atdılar.
Kənd camaatı yığışdı. Ağsaqqallar məsləhətləşdilər ki, Alqazaxlıların da,
Çıraqlıların da başbilənlərinin yanına getsinlər. Onları başa salsınlar ki,
cavanlarını beyinləri qandı. Belə getsə, bir-birlərini qıracaqlar, araya qan
düşəcək. Bir atdan ötrü iki nəslin düşmən olmasına dəyərmi Getdilər. Nə qədər
hirsli olsalar da, hər iki tərəfin ağsaqqalları söz eşitdilər və birlikdə səngərə
qalxdılar. Cavanlara öyüd-nəsihət verdilər, tüfənglərini əllərindən alıb evə
qaytardılar. Hər iki tərəf əllərini Qurana basıb and içdi ki, dinc oturacaqlar.
Həmayıl bir həftə atası evində qaldıqdan sonra "Ərim evinə qayıdıram", -
dedi. Onu buraxmaq istəmədilər. Qorxdular ki, qızın başına iş gətirərlər.
Həmayil inadından dönmədi. Ertəsi günü mal-qara örüşə haylanıb, əl-ayaq
yığşırılandan sonra cığırı əlinə alıb əri evinə tərəf addımladı. Onun üzünə baxan
olmadı. Amma üstünə əl qaldıran da olmadı. Əri isə arvadını görəndə, hirsindən
bığını çeynəyib üzünü o yana çevirdi. Həmayıl axşama qədər gözlədi. Qaranlıq
qarışıb çıraqlar yananda qayınanasının yanına getdi. Qabağında diz çökdü, səsi
titrəyə-titrəyə sözə başladı.
- Ana, hamı məni qınasa da, sən qınamazsan, oğlun-qızın var. Adı Alosmana
gedib çıxan qardaşların var. İndi özün de, mən nə etməliydim Yəqin eşitməmiş
olmazsan, deyiblər ki, ər eldən gələr, oğul beldən. Bə, mən atam oğlu qardaşı
hardan alaram
260