7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Siz mənə dərs demisiniz. Xeyli vaxtın söhbətidir, yadınızdan çıxmış
olaram. Çox zəhmli idiniz. Amma biz, tələbələr, sizi bir-birimizə görsədib
"Riyaziyyatın allahıdır" deyirdik. Siz bizə Kiselyovun "Rəhbər cəbr kitabını"
dönə-dönə izah edirdiniz. Kim Şapoşnikovun kitabındakı məsələ və misalların
hamısını həll etməyibsə, onu imtahana buraxmırdınız. Gecələr də məşğələyə
gəlir, ən çətin məsələləri izah edir, bizim hər şeyi başa düşdüyümüzə əmin
olduqdan sonra evə gedirdiniz. Yaxşı günlər idi, müəllim!
Bu sözləri deyən milislərin başçısı idi. Onun otuz-otuz beş yaşı ancaq olardı.
Halay bəyi gözdən qoymasalar da, bir az sərbəst gəzməsinə imkan verdibr. O,
balaca bir təpənin üstündə dayandı, qəza mərkəzi olan kiçik şəhərin yanından
keçən çayın qıjıltısına qulaq asdı. Kəndlərə uzanan əyri-üyrü yollara, Dilican
dağının ətəyindən burulub Dılican dərəsinə gedən xır yoluna, uzaqdan ağ
buludlara bürünmüş Göyəzən dağının zirvəsinə və Avey tərəflərə baxdı. Hər şey
sakit, hər şey ona məhzun kimi göründü...
Gecə yarıdan sonra qalanın qapısı aralandı.
Keşikçilərin amiranə səsi eşidildi:
- Halay bəy kimdi
- Mənəm.
Dustaqlar yerlərində tərpəşdilər. Keşikçilər isə ayağa durub onlara yaxınlaşan
Halay bəyi geri qaytardılar.
- Paltar-palazını da götür.
Bu, pis əlamət idi. Buradakı dustaqlar bilirdilər ki, gecə yarısı aparılan
məhbusların başında qaranlıq var. Paitar-palazın götürülməsi onun bir daha geri
qayıtmayacağına işarə idi. Gecə yarısı paltar-palazla aparılan məhbusları ya
vaqonlara doldurub qatapla uzaq - qarlı, meşəli Sibirə, ya da o dünyaya
göndərirdilər.
Halay bəyi qala divarının dibində qazılan və torpağı qaralan çuxurun yanına
gətirdilər.
Hava sərin idi. Ağacların yarpaqları astadan xışıldayırdı. Gecənin səhərə
yaxın sükutu ətrafı bürümüşdü. Arabir dəmiryol vağzalından parovozların kəsik
fit səsləri eşidilirdi. Sonra vaqon təkərlərinin yeknəsəq, ahəngdar taqqıltısı
gəlirdi. Halay bəy bir anda səyyar xəyalın
359