7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Niyə
- Qonağım gələcək.
Ələddin dostundan belə cavab gözləmədiyindən bir an duruxdu. O elə zənn
edirdi ki, Həsən ağa həmişəki kimi əlüstü razılaşacaq, dərhal patrondaşını,
tüfəngini götürüb ona yoldaşlıq edəcəkdi.
- Qonağın nə vaxt gələcək
- Günortaüstü, ya da axşam tərəfi.
- Eh, ay rəhmətliyin oğlu, onacan on dəfə gedib gələrik. Tez ol, tüfəngini
götür.
- Yox, Ələddin, bu dəfə mənsiz get.
Elə şey yoxdu. Sənsiz ovun nə ləzzəti. - Ələddin dönüb suyu soğulmuş Kürə,
cətədəki çilpaq ağaclara, çiləkənlərə, o taydakı meşənin boz qovaqlarına baxdı. -
Əsl ov vaxtıdı, hava da havalanıb. Sənin canın üçün ürəyimə damıb, gedən kimi
maral vuracayıq, özüm ocaq çatıb kabab çəkəcəm.
Həsən ağanın ovçuluğuna, sərrast güllə atmağəna söz ola bilməzdi. Onlar
həmişə bir yerdə ova gedər, ocaq çatıb ov əti bişirərdilər. Ələddin də pis ovçu
deyildi. Amma özünün əlinə yatan tüfəngi yox idi. Yeznəsindən, tanışlarından
aldığı tüfənglər isə, hərdən onun gülləsini boşa çıxarırdı. İndi özünə təzə tüfəng
almışdi. Həsən ağa bu cavan oğlanın ürəyindən keçənləri duydu. O başa düşürdü
ki, Ələddin özünü göstərmək istəyir. İstəyir ki, Kürü keçib meşədə axşama qədər
dolaşsın, geri dönəndə əli dolu qayıtsın, təzə tüfəngin ilk ovundan - vurduğu
qırqovullardan nişanlısına pay göndərsin, qürrələnsin. Onun özü də cavan
olmuşdu. Meşədən qayıdanda kəndin ortasındakı cığırlara sığışmırdı. İstədiyi
qızın doqqazlarından keçəndə bilirdi ki, hardasa gizlənib arxasınca baxan var, az
qalırdı ayaqları dolaşsın. Axşamüstü bacısı, ya da anası üstünü vurmasalar da,
onun ürəyindən keçənləri başa düşür, ovlanan qırqovullardan qonşuya pay
göndərirdilər. Bu pay Həsən ağanın deyiklisinin gizlicə ürək döyüntüsünə,
yanaqlarının qızarmasına səbəb olurdu. Ertəsi gün isə ona naxışlı yun corab, ya
da yanları işləməyi dəsmal gəlirdi... Həsən ağa başa düşürdü ki, Ələddin bu saat
tüfəngdən çox özünü sınamaq, nişanlısının gözündə ucalmaq istəyir.
- Elə gərək bu gün gedək Qoy qalsın sabaha. Axşamdan hazırlaşıb
obaşdan gedərik. Görmürsən gün hara qalxıb Biz Kürü keçənəcən gün
günortadan əyiləcək.
240