7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
yatmış olan duyğular birdən-birə oyandi, Mürsəli sinəsinə basıb bərk-bərk
qucaqladı.
- Günü sabahdan işə başlayaq. Qonşu kəndin müəllimlərini çağırıb razı
salmaq mənim boynuma. Onlardan narahat olma. Sözümü yerə salmazlar.
Çoxuna dərs demişəm, mənim tələbələrimdir. Hansı əsəri hazırlayaq
- "Haci Qənbəri".
Razılaşdılar. Düz iki ay məşq etdilər. Nəhayət, tamaşanı göstərməyin vaxtı
çatdı, Məktəbin böyründəki Ömər koxadan qalma samanlığı tərtəmiz süpürdülər.
Mürsəlin göstərişi ilə uşaqlar evlərindən kilim gətirdilər. Dirəklərə ip bağlayıb
pərdə kimi asdılar. Qoyun yunundan özlərinə saqqal düzəltdilər. Teatrda iştirak
edəcək cavanlara hisdən bığ çəkdilər. Paltarlarını dəyişdirdilər. Elə etdilər ki, heç
kəs onları tanımadı. Mürsol Hacı Qənbəri oynayırdı. Qoyun yunundan
düzəldilmiş uzun ağ saqqalı var idi. Çuxa arxalıq geyinmişdi. Hər şey hazır
olduqdan və samanlıq kənd camaati ilə dolduqdan sonra Mürsəl "səhnə arxasına"
keçdi və gözlərinə inanmadı. Gördü ki, kəndin hörmətli adamları: şura sədri,
firqə özək katibi və bir-iki ağsaqqal pərdənin arxasında "səhnə" də stul qoyub
əyləşiblər. Mürsəl təəccüb və maraqla soruşdu:
- Burda niyə oturmusunuz
- Biz həmişə yuxarı başda otururuq, müəllim.
Mürsəl cavab verməmişdən əvvəl azacıq fikirləşdi və çıxış yolu tapmış kimi
sevindi.
- Burda sizə rahatlıq verməyəcəyik. O yana-bu yana qaçdıqca toz-torpaq
havaya qalxacaq. Bu saat uşaqlara deyərəm stullarınızı kilimin o üzünə keçirər,
yenə yuxarı başda qabaqda əyləşərsiniz.
Azacıq tərəddüddən sonra razılaşdılar. Tamaşa başladı. Hadisələrin o yeri
gəldi ki, Hacı Qənbərin evində qonaqlıqdı, dəryada baraması batmış və başına
hava gəlmiş Hacını sakitləşdirmək üçün Əşrəf məclis düzəltmişdi. Bu məclisdə
aşıq da çalıb oxumalı idi. Tələbələrdən birinə güc-bəla ilə sazda bir-iki hava
çalmağı öyrətmişdilər.
Həmin tələbə səhnədə sazını köynəkdən çıxardıb simləri cingildətdi və nəsə
yalan-yanlış bir hava çaldı. Elə bu vaxt camaatın içindən bir səs gəldi: "Anasının
balası, elə çalıb oxumazlar". Bu sözləri deyən uca boylu, buxara papaqlı,
bənövşəyi şivyətdan köynək və qalifə şalvar geymiş uzunboğaz çəkməli cavan
bir oğlan idi. Onun belində sallamalı gümüş kəmər və çiynində saz var idi.
Mürsəl gördü ki, o birbaş
294