7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Teymur, de görüm... azacıq da olsa məni sevirsənmi
O dönüb üzümə baxdı. Gözlərindəki ifadə məni sarsıtdı. Mən orada
mərhəmət oxudum. Bəli, gözlədiyim sevgi əvəzinə mərhəmət! Başa düşdüm ki,
Teymurun mənə yazığı gəlir, dərdimi yüngülləşdirmək istəyir.
- Sənin daha xoş dəqiqələrin olacaq, Nərgiz!
- Mən bir də heç kəsi sevə bilməyəcəyəm.
- Sevəcəksən! - deyib ayağa durdu.
Evimizin yanında ayrılanda Teymur mənimlə daha açıq danışdı:
- Gəl bu gündən dost olaq. Hər şeyi unudaq, bir daha bu cür görüşməyək.
Onun dediyi kimi də oldu. Biz bir daha görüşmədik. Ancaq mən sakitləşən
kimi oldum. Gecələr rahat yatdım. Elə bil bu görüşümüz mənə ürək-dirək verdi.
Dövlət imtahanını da pis qurtarmadım. Axırıncı itntahandan çıxanda Teymur
mənə yaxınlaşıb əlimi sixdı, təbrik etdi.
Biz ayrıldıq.
Mən ata-anamın etirazına baxmayaraq kəndə gəidim. Burada sakit
dolanacağımı qət etdim. Ancaq olmadı. Qəlbim sözümə baxmadı. İndi də
başqası..."
İmran axırıncı vərəqi çevirdikdən sonra xeyli hərəkətsiz dayandı. Qəmli bir
hekayə oxumuş kimi mütəəssir oldu. Yavaşca əlini cibinə apardı, papiros
götürdü, barmaqları arasında xeyli saxladı, sonra damağına alıb ayağa durdu.
Onun gözləri bir nöqtəyə zillənmişdisə də, heç nə görmür, beç nə düşünə
bilmirdi. O sarsılmışdı. İmran kibrit axtardı, tapmadı. Stolun üstündə yanan
lampanı təzəcə görümıüş kimi oldu. Piltəni yuxarı qaldırıb papirosunu yandırdı.
Bir nəfəsə yarıya qədər sümürdü. Otağı duman bürüdü. O, qutudan bir papiros da
götürdü. Yalnız bu zaman sol ovcunda sıxdığı kibrit gözünə dəydi. Başını
bulayıb dəftəri də vərəqlədi. "Belə..." deyib köksünü ötürdü. Qaşqabağını
sallayıb, asta-asta pilləkəni endi, otların arasında qıvrılan nazik cığıra düşdü.
Arxın üstündəki balaca körpüyə qədər getdi. Ayna kimi parıldayan su onun
gözlərini oxşadı. İmran dayandı. Suda ulduzlar sayrışırdı, topa-topa buludları
yaran ay qaçırdı. İmrana elə gəldi ki, buludlar ayı bürüyür, onun qabağına keçir,
yol vermək istəmir, ay isə çırpınıb gah buludlara baş vurur, gah qılınc kimi
sıyrılır, gah da duman içində görünməz olur.
153