7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Zeynəb köynəyi yamayıb qurtardı. Göylüyə sərilmiş paltarı yığdı.
- Axşam aparıb özüm evdə yuyaram da, ütüləyərəm də.
- Yox, yox, doymə.
- Bu nə sözdür! - deyə Zeynəb ona acıqlandı. – Mən də sənin bacın.
- Axi əziyyət olar...
Zeynəb dinməz-söyləməz, paltarı yığıb evə apardı. Gecə yarıya qədər
yatmadı. Yuyub ütülədi, dəsmalları səliqə ilə qatlayıb ətir səpdi. "Qərib adamdır,
qoy xətri xoş olsun, - dedi, - onsuz da ürəyi sınıqdır".
Səhər Zeynəb evdən gətirdiyi isti çörəklə camış qaymağını onun qabağına
qoydu.
- Qonağa hörmət borcumuzdur, ye.
Əli Zeynəbə baxıb qımışdı:
- Mənə çox mehribanbq eləmə, sonra şirnikib kəndinizdə həmişəlik
qonaq qalaram.
- Canın sağ olsun, nə çoxdur qonaq sevən qızlarımız, heç kəsi qapıdan
qovmazlar. Ancaq qorxuram gələn qonaq özü hürküb qaça.
- Qaçmaz.
Zeynəb şaqqıldayıb güldü və qizların dalınca qaçdı...
Bu axşam o, yenə düşərgədə ləngidi. Əli qaranlıq qarışdığını görüb, onu tək
buraxmaq istəmədi. Zeynəb razı olmadı, pambıq kollarının arası ilə atıla-atıla
qaçıb uzaqlaşdı.
İndi tələsir, kəndə tez çatmaq üçün addımlarını yeyinlədirdi. Göyün üzünü
bulud bürümüşdü. Deyəsən, yağacaqdı.
Zeynəb qorxunu unutmaq üçün zümzümə eləyir, fikrində dağı arana, aranı
dağa köçürürdü. Hətta o, yol uzımu bir-iki dəfə fit də çaldı.
Zeynəb on çox qorxduğu yerləri keçib kəndə yaxınlaşanda sakitləşdi.
Arxayın-arxayın yeridi. Fikri İmranın üzərində dayandı. "Demək belə, Tükəzban
xala Bakıdan əliboş qayıtdı. Nərgiz müəlliməni vermədiiər. İmran yaman
qaşqabaqlıdır. Ac-susuz gəzir.
- Zeynəb əsəbiləşdi. - Allah vurmuşdu onları, qabaqlarına İmran kimi
oğul çıxıb, pirlərinə təpik atırlar. Qızlarını ondan artığına verəcəklər.."
Zeynəb bu cür fıkirlərlə kəndin kənarındakı qəbristanlığa qədər gəldi. Birdən
at fınxırtısına bənzər bir səs eşitdi. Lap yaxında hənirti duydu. Fikirdən ayrılıb
ətrafa göz gəzdirdi. Qaranlıq idi. Arabir yağış damcılayırdı. Təpədəki qəbir
daşları güclə seçilirdi. Zeynəb uşaqlıqda goreşən haqqında eşitdiyi nağılı
xatırladı. Vahimələndi. Bir anlığa bil-
208