7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Kəsik-kəsik deyilən bu sözlər İmranın ürəyini dağladı. Zeynəbin alnından
öpüb başını sinəsinə basdı, saçını sığalladı. İmranı da yaş boğdu.
- Di yaxşı... Sənə soyuq dəyər.
Zeynəb ancaq bu zaman üst-başnın didılib töküldüyünə fikir verdi. Yaxasının
açıq olduğunu görüb aşağı əyildi.
- İmran, qurban olum, bağışla.
- Yaxşı, yaxşı, gözünün yaşını sil.
O, qızı güclə sakitləşdirib motosikli işə saldı. Zeynəb dinməz-söyləməz
oturub İmranın belini qucaqladı.
Onlar döngəni burulub həyətə girdilər. Zeynəb hərəkətsiz dayandı. Evlərinə
getmək istəməsə də, Tükəzban xalagildə qalmağa da utandı. İmran maşını
rahatladıqda- sonra onun qolundan tutdu.
- Gedək.
- Yox, evimizə gedəcəyəm.
- Ağillı ol, bu saat səni heç yana buraxmaram. Sizin ev, ya bizim, nə
təfavütü var Gəl.
İmran onu çəkib eyvana çıxandı. Pəncərədən süzulən işıqda üz-gözünə baxdı.
Dəsmalını çıxardıb onun gözlərini sildi.
- Bax belə olmaz, al burnunu da sil.
Zeynəb qapını açıb içəri girdi.
Səhərdən oğlunu gözləyən Tübzban xala astanada dayananlara baxıb üzünü
cırdı.
- A bala, bu nədir, üstünüz-başınız niyə cırılıb Allah, mənə ölüm ver!
Üz-gözünüz niyə bu kökə düşüb
Zeynəb ağlamamaq üçün dodağını dişlədi. İmran qıza gözünü ağartdı.
- Heç nə olmayıb, ana, zəhrimar maşın sürüşdü. Xəndəyə yıxıldıq.
- Allah, sən saxla! Ay bala, neçə dəfə demişəm bu zəhrimarı minmə,
hazır bir ətək pul verib maşın alıbsan, onu niyə sürmürsən Üz-gözünüz də
göyərib, əzilib.
- Bəs nə təhər olsun deyirsən, maşından yıxılanın üz-gözü də göyərər,
dirsəyi de sıyrılar. Zərər yoxdur. Sən bizə yemeyə bir şey ver, yaman acmışıq.
Tükəzban xala əl-ayağa düşdü. Sandıgı açıb oğluna təmiz paltar çıxartdı.
Aftafa-ləyən gətirdi. "Gör bir özünü nə kökə salıb. Heç bilmirəm bu zəhrimar
maşını hardan tapıb Demir, qızcığazı da, özümü də şikəst elərəm. Bilmirəm bu
günüqara da gədədən niyə əl çəkmir.
214