7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Birdən qabaqdan şıqqıltı və at fınxırtısı eşidildi. Həsən ağa diksindi, amma
yoldan çıxmadı. Özgə vaxt olsaydı, sıçrayıb ağacın dalına keçər, tüfəngi hərləyib
əlinə alar, çaxmağı çəkib gülləni lüləyə verər və barmağı tətikdə gözləyərdi.
Amma indi elə bil heç nə görmədi. Başını aşağı salıb xəzəli xışıldada-xışddada
yoluna davam etdi. At bir də finxırdı, Çaxmaq şaqqıldadı və büğuq səs eşidildi:
- Ayə, kimsən
- Mənəm.
Şəmiddin ağa qardaşının səsini tanıyıb atdan düşdü.
- Nə olub
Həsən ağa dinmədi. Şəıniddin ağa gördü ki, qardaşı büzüşüb. Elə bil onun
enli kürəyi, geniş sinəsi qatlanmış, beli də oyilmişdi. Şəmid-din ağa otrafa
boylandı.
- Bə, Əloddin hanı
Həsən ağa dinmədi. Bilmədi sözə nədən və necə başlasın, əhvalatı qardaşına
nə təhər başa salsın.
- Heç Alan da gözümə dəymir. Bə, ova gəlməmişdiniz
- Kaş qüçalarım qırılaydı, heç gəlməyəydik.
- Ə, bir düz-əməlli danış görüm nə olub
- Əlimdən xata çıxdı, bədbəxt oğlunu öldürdüm.
- Ə, nə danışdığındı
Şəmiddin ağanın boğazı qurudu, udquna-udquna qaldı. Nə qədər çalışdısa,
sözünün dalını gətirə bilmədi.
- Vallah heç özüm də bilmədim necə oldu
- Bə meyit hanı
- Orda, ocağın qırağındadır.
Şəmiddin ağa meşənin dərinliyində qızaran qızılcıq koluna baxdı. Başa düşdü
ki, qardaşı meyitə qurd-quş yaxın gəlməsin deyə ocaq qalayıb. İndi canavarın
kürsək vaxtı idi. Sürü ilə gəzir və əllərinə keçəni dağıdırdılar.
- İndi nə eləmək istəyirsən
- Bilmirəm.
- Yaxşı, arvad kimi hönkürmə! Kişinin başına iş gələr, əlindən xata da çıxar,
adam öldürüb zindana da düşər.
Qardaşının acıqlı səsi elə bil Həsən ağanı özünə gətirdi. Əlinin arxası ilə
gözünü silib dirçəldi. Şəmiddin ağa atını yedəkləyib qabağa düşdü. İri addımlarla
işıq gələn tərəfə yeridi.
246