7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Bu nədi! Bəlkə çuvalları da arabaya dolduraq Yaylağa zada ha,
getmirsiniz
Gəlinlər ona fikir vermədilər. Keçəl Xondulu yəhərin qaşından əyilib
tüfəngin lüləsi ilə kisəni kənara itələdi. Ağ un ətrafa dağıldı. Güllü xanımın
zəhmli səsi gəldi:
- Ə, a keçəl qurumsax, arvad-uşağin üstünə nə kişilənirsən
- Ağzını təmiz saxla, ay qarı.
- Qarı anandır, bacındır. Mənim adım var.
- Bilirəm. Amma daha sənin xanımlığin getdi.
Güllü xanım götürə bildikləri şeyləri yığdıqdan sonra arabaya minməzdən
əvvəl üzü Kürə baxan samanlığın üstünə çıxdı. Əlini belinə qoyub Kürün
sahilinə enən yaşıllıqlara, əyri-üyrü cığırlara, suya enən qız-gəlinə tamaşa etdi.
Körpəlikdən gəzib dolaşdığı bu yerlərin elə bil ətrini sinəsinə doldurub
saxlamağa çalışdı. Su yolunda, yarğanların altında qızlarla deyib güldüyü günləri
xatırladı. Ağalıq şənliyinin qızları Kürü üzüb o taya keçən, meşədən cır almaarmud
yığar. Qara bulağın suyundan içib Kürdə çimişərdilər. Güllü xanım su
pəriləri kimi çayda çimən, oxuyub zümzümə edən və öz bədənlərinin
gözəlliklərinə heyran qalan bu qızların çox vaxt başçısı olardı. Bəzən saatlarla
güllü-çiçəkli talaların ortasındakı palıd ağaclarının kölgəsində əyləşib
qırqovulların, meşə xoruzlarının səsinə qulaq asmaqdan doymazdılar. Güllü
xanım bir andaca xəyalən o günlərə gedib qayıtdı. Köksünü ötürüb qollarını
sinəsində çarpazladı. Gözündə gilələnən yaşı sinəsinə axıtdı. Sonra həyətə düşüb
astaca addımlarla eyvana çıxdı. Keçəl Xondulu ona acıqlanmaq, arvadı geri
qaytarmaq istədi. Bunu gürən Qaybalı kişi hirsləndi.
- Ə, nə insafsiz adamsan. Qoysana arvad ev-eşiyi ilə halallaşa.
Bəlkə bir də buraları görməyəcək.
Güllü xanım içəri keçdi. Bir-bir otaqlara baxdı. Divara vurulmuş xalılara,
döşəməyə sərilmiş gəbələrə baxdı, yük yerinə yaxınlaşdı. Oğlanları gedədən
sonra ayrıca saxladığı və hər axşam, hamı yatandan sonra gizlicə qoxuladığı ipək
yorğan-döşəyi qucaqladı. O hər gün bu yorğan-döşəkdən balalarının qoxusunu
alırdı, ətir saçan qoxusunu. İndi də elə elədi. Yorğan-döşəyi qucaqlayıb dönədönə
öpdü, qucaqladı. Ürəyinə dammışdı ki, bir daha əli bunlara toxunmayacaq.
Balalarının ətrini bir daha duya bilməyəcək. Birdən onu dəli bir ağlamaq tutdu.
Yorğan-döşəyi qucaqlayıb çiyni qalxa-qalxa hıçqırdı. Sinəsinə
345