7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
əlini atın sağrısına çəkdi, yalını sığalladı. Sonra gözündan öpdü. At bu
mehribanlıqdan sakitləşib lap quzuya döndü. O, həmişə atın yanında. axurda
saxladığı yəhəri götürdü. Qülu ilə tozunu silib atın belinə qoydu. Gümüş
sinəbəndini taxdı, qarınaltı qayışlarıni bağladı. Yüyəni başina keçirdi. Bir də atın
ətrafına dolandı. Kəhər elə bil harayasa gedəcəyini başa düşdü. Kişinin əli yalına,
sağrısına dəyəndə bədəni səyridi.
Ömər kişi atı sakitcə tövlədən çıxartdı. Tayaların arxasına keçdi. Oradan da
çığırla Kürə doğru endi. Heç kəs onu görmədi. Camaatın başı toya qarışmışdı.
Qara zurna zilə çəkirdi. Cavanlar dirə-döymə oynayırdılar.
Bu kənd cavanlarının qəribə xasiyyəti vardı. Axşamdan ala çatıları istağa
qoyurdular. Səhər, gün xeyli qalxandan və zurnaçılar damın üstünə çıxıb səhər
havasını çalandan sonra dəstə-dəstə gəlib xırman yerinə toplaşırdılar. Böyük
dairə çəkirdilər. Sonra da haley gəlib beş-beş iki yerə bölünürdülər. Yalaq
düzəldib ala çatıları ora qoyürdular. Oynayanlardan beş nəfəri həmin çatıların –
dairənin üstündə dayanırdı, beş nəfəri isə dairəvi cızıqdan kənarda dayanırdı.
Oyunun şərti belə idi; kənarda dayanan beş nəfər çalışırdı ki, dairənin içində
dirələrin üstündə dayananlardan birinin ayağının altından çatını götürsün. Əgər
götürə bilsələr, çatılan alır, dirələrin üstündə dayananları dairənin içinə salır və
əllərindəki çatı ilə onları döyürdülər. O vaxta qədər ki, deyilənlərdən biri
döyənlərdən birini dairənin içində təpiklə vura bilsin. Belə olanda oyun təzədən
başlayırdı. Döyənlər dairənin içində dirələrin üstündə dayanır, döyülənlər isə
onlara hücuma keçirdilər. Bu, adicə oyun deyildi, tamaşa idi. Doğrudan da kənd
camaatı: qocalar, cavanlar. gəlinlər, qızlar dövrə vurub tamaşa edirdilər. Qara
zurna zilə çəkirdi. Oyunçuları həm qara zurnanın səsi, həm də qız-gəlin baxışları
pələngə döndərirdi. Bir də görürdün papaqlarını astar üzünə çevirib toza bulayır
və iki nəfər dirə üstündə dayananlardan birinin üstünə düşürdü. Papaqla ağzının
üstünə vurur, təpik atır, arxa tərəfə keçir və onu təntidib çatını əlindən almaq
istəyirdilər. Üstü kəsilən adam həm özünü qorumalı, həm də arxadan gələn
varsa, onu hiss etməli idi. O biri yoldaşlar da ağzı kəsiləni gözdən qoymurdular.
Təpik, qışqırıq, ağzıüstə dəyən və gözdən od çıxardan toza bulanmış astar
papaqların şappıltısı bir-birinn qarışırdı. Bir də görürdün hücum edənlərdən biri
pişik cəldliyi ilə meydanın ortasına girir və quş kim sıçrayıb ağzı kəsilən
oyunçunun kürəyinə təpik vururdu. Onu ya yolda qabaqlayıb təpiklə vurur, ya da
283