7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Qapının yanında dayanmış milisioner söhbətə qarışdı:
- Çox inad uşaqdır. Səhərdən deyirik ki, Kabı dayın gec gələcək, nə sözün
varsa, bizə de. Demir ki, demir.
Kəsəmənli gülümsündü və qapını açıb uşağı içəri buraxdı. Uşaq gözü
qamaşmış kimi bir xeyli ətrafa boylandı, hara düşdüyünü anlaya bilmədi. Kabı
kişi stul çəkib uşağı oturtdu və özü də onunla üzbəüz əyləşdi.
- Bir papiros çəksəm, inciməzsən ki
- Mən nə karəyəm ki, Kabı dayı.
Kişi bu uşağın ədəb-ərkanına yenidən gülümsündü və papiros qabından
papiros çıxardıb yandırdı. O bununla hirsini bir az da soyutmaq, qəza firqə
özəyindəki söhbətdən uzaqlaşmaq istəyirdi. Fətullayevin səsi hələ də
qulaqlarında idi: "Müzür ünsürləri qırmaq lazımdır". Kabı kişi papirosu sümürüb
ciyərlərini tüstü ilə doldurdu, sonra da əlindaki kötüyü hirslə külqabına basıb
söndürdü. Sifətinə ilıq və mülayim bir ifadə verdi.
- De görüm, bala, mənə nə sözün var
Uşaq stulunu azca irəli çəkdi və yazı masasına doğru əyildi.
- Bizim kəndin şura sədrini, Qəzənfər kişini tanıyırdınızmı
Kəsəmənli dik atıldı, qaşları çatıldi, kirpiklərini bir-iki dəfə çaxıb qan
sağılmış gözlərini uşağın üzünə zillədi.
- Nə olub ki
- Onu mən öldürmüşəm.
- Kim!
- Mən!
- Sən nə danışırsan, bala, onu iki aydır öldürüblər. Öldürənlər də qalada
yatır.
- Yox. Kabı dayı, o tutulanların heç bir günahı yoxdur. Onu mən
öldürmüşəm.
Uşaq ayağa durdu. Şalvarının belini qurdaladı və oradan bir naqan çıxardıb
masanın üstünə qoydu.
- Bax bunnan. Düz qaşının ortasından vurdum. Bu da Qəzənfərin qanli
papağı, tapançası da üstündə.
- Axı, nə üsyə
Uşağın qaşqabağı töküldü. Birdən-birə sifətini elə bil qara bulud bürüdü.
Deyəcəyi sözə çətinlik çəkirmiş kimi bir-iki dəfə udqundu, sonra təmkinini
pozmadan qətiyyətlə dilləndi:
273