7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Bax, sənə ümidliyəm. Mən Kosaoğlunun yanına getsəm, biabırçılıq olar.
- Yaxşı, yaxşı. Bizi qorxutma.
Zeynəb şalına bürünüb idarədən çıxdı. Nəsib dayı fikri dağınıq halda bir xeyli
onun arxasınca baxdı. Sonra asta-asta otaqda gəzinməyə başladı...
* * *
Onlar at tövləsinin yanında rastlaşdılar. İmran sahələri gəzməkdən yenicə
qayıdırdı. Ayaq tappıltısı eşidan mehtər, dərhal bayıra çıxıb, İmranın atının
başını tutmaq istədi.
- Zəhmət çəkmə, Abdı dayı, - deyə İmran cəld yerə sıçradı, qocaya
əziyyət verməmək üçün özü atı tövləyə çəkdi, yəhər-yüyənini aldı.
Mehtər qarnı kürəyinə yapışmış atı nəzərdən keçirib başını bnladı:
- A baia, nə gec gəldin Səhərdən getdiyindir.
İmran, axurda yem axtaran ata baxdı.
- Elədir, atı da əldən salmışam. Abdı dayı, sən allah, onun axurunu dolu
elə.
Mehtər dillənmədi.
İmranın çəkmələri, sınqlı gödəkcəsinin ətəyi palçığa bulanmışdı. O, papağını
peysərinə itələyib, əlindəki balaca çubuğu oynada-oynada idarayə sarı addımladı.
Yolda Zeynəblə qabaqlaşdı.
- Axşamın xeyir, ay qonşu, hara belə – deyə İmran gülə-gülə ona
yaxınlaşdı.
Zeynəb:
- Evə, - dedi, sonra əlavə etdi. - Deyəsən, kefin doxsan doqquzdur.
- Əcəb doxsan doqquzdur! Səhərdən çöllərdəyəm.
- Yazıq arvad eşiyə çıxıb, içəri girməkdən yorulub.
İmran ciddiləşdi:
- Yaxşı, onda istəyirsən bir azca gözlə, idarəyə dəyib qayıdıram.
Bir yerdə gedək.
- Mən də koperativə gedirəm. Orada səni gözləyəcəm. Ancaq tez gəl.
Ləngisən, çıxıb gedəcəm...
Zeynəb kooperativdə işini qurtarandan sonra qapıda dayanıb qızlarla xeyli
söhbət elədi. İdarəyə doğru baxa-baxa gözlədi. İmranın ləngidiyini görüb,
dalınca idarəyə getmək istədi, sonra fikrindən daşındı. "Kosaoğlunun sifətini
görməsəm yaxşıdır".
58