7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Bu gün Tükəzban xala həyəcanlı idi. Uzun-uzadı fikirlərdən sonra hər şeyi
oğluna açıb deməyi qərara almışdı. O, İmrana deyəcəkdi: "A, bala, nə vaxta
qədər dinməyəcəksən Kəndimizin gözəl-göyçək qızlarından birini gətirsənə!
Axı, mən də gəlin buyurmaq istəyirəm. Oğul-uşaq yiyəsi olmaq istəmirsən
Balaca ha deyilsən! Maşallah, bığlı-saqqallı kişi olubsan, daha bəsdi subay
gəzdiyin. Mən də istəyirəm evimizdə uşaq iməkləsin, nəvəmin əlindən tutub
gəzdirim".
İmranın ağırtəbiət olması Tükəzban xalanı təşvişə salırdı. "Bu gədənin elə bil
dili-ağız yoxdur. Heç başını qaldırıb gözünün ucu ilə bu qızlardan birinin üzünə
baxmır. Bilmirəm kimə oxşayıb. Rəhmətlik atası belə deyildi. Oynar-gülər adam
idi. Amma bu elə bil daş parçasıdır".
Tükəzban xala çox yaxşı bilirdi ki, qızların çoxunun İmranda gözü var. İmran
yoldan ötəndə su quyusunun başına yığışmış qızların onu necə oğrun-oğrun
süzdüklərini, hətta pıçıldaşıb köks ötürdüklərini Tükəzban xala görmüşdü.
Qızların bəzilərinin aqronomu görəndə üst-başını düzəldərək, sürüşüb çiyinlərinə
düşən kələğayılarını irəli çəkdiklərinin, başlarını aşağı salsalar da, gözaltı İmrana
baxdıqlarının nə demək olduğunu Tükəzban xala yaxşı başa düşürdü. Arvadın
ürəyi dağa dönürdü, sevincindən yerə-göyə sığmır, az qalırdı qanadlanıb uçsun.
Tükəzban xala axır vaxtlar qızların ona hörmət etdiyini, bəzilərinin isə
həyalandığını görürdü. O, su sonası kimi gözəl-göyçək qızlara baxdıqca
gülümsəyirdi. "Şeytanlar lap əməlbazdırlar, özlərni mənə bəyəndirmək istəyirlər.
Ölməmişlər elə də qəşəngdirlər ki, adam hayıl-mayıl olur, heç bilmir hansının
qolundan yapışsın"...
O, əvvəllər tələsmirdi. Bəlkə də oğlunun bir müddət subay qalmasını istəyirdi
ki, qızların gözündən düşməsin. Bəzən onun qəlbində çox qəribə hisslər baş
qaldırırdı. "İmran evlənsə, qızların gözündən düşəcək. Onun dalınca həsrətlə
baxan olmayacaq". Bəs Tükəzban xala buna necə dözərdi Yox, yox, qoy İmran
evlənməsin. Hamı fikirləşsin ki, görən kimi alacaq. Qoy qızlar gecələr
yataqlarında fikrə gedib "kaş məni alaydı" desinlər.
Bəzən öz-özünü danlayırdı: "Havaxta qədər oturacaq Evlənsə yaxşıdır.
Sonra birdən eləsinə rast gələrik ki, heç açıb-ağartmalı olmaz".
Gövhər qarı ilə söhbətindən sonra o, kosaoğlulardan ehtiyat etməyə
başlamışdı. "Onlardan nə desən çıxar. Həyasız tayfadır. Sonra o ləçəri gədənin
boğazına bağlayarlar. Şahnaz elə bir him axtarır. O saat qır-saqqız olub
yapışacaq".
124