7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
qun idi. Asta-asıa yağırdı. Yağış damlaları səpələndikcə ağacların yarpaqları
xışıldayırdı. Kosaoğlu eyvanda dayanıb papiros bükdü. Bir-iki dəfə sümürüb,
həyələ düşdü. Əvvəlcə tövləyə getdi, əl fənərini yandırıb heyvanlara baxdı.
İnəklər bir tərəfdə gövşəyirdi. Qara camış axuru yoxlayırdı. Qurbanı görəndə
heyvanlar mələşdi. Kosaoğlu doluxsundu. Ona elə gəldi ki, bu heyvanlar ondan
ayrılmaq istəmir, o isə səfərə hazırlaşır, bir daha qayıtmayacaq. Sədr olandan
sonra aldığı bu heyvanlarla halallaşmağa gəlib. Onun əli titrədi, təpəl kəlçəni,
qızıl inəyi sığalladı...
Tövlədən çıxan Kosaoğlu bağa geldi. Bir-bir ağaclara baş çəkdi. Öz əli ilə
basdırdığı armudlara, almalara, alça və tut ağaclarına baxdı. Əvvəllər burada
bağ-bağça yox idi. Kosaoğlunun atadan qalma uçuq bir daxması var idi. İndi üstü
kirəmitdən, qoşa eyvanlı ev tikdirib, Özünə cah-cəlal düzəltmişdi. O, evin
ətrafına dolandı. Sonra ot tayasına, talvarın altındakı odunlara, bir az bəridəki
sarı "Pobeda"ya baxdı. Papirosunu çəkə-çəkə doqqaza getdi. Darvazanın kilidini
yoxladı, çəpərin dibi ilə gəzib həyəti dolaşdi. Eiə bil bağın nə qədər yer
tutduğunu bilmək istəyirdi. O niyə belə edirdi Heç özü də bilmirdi.
Geri qayıdıb, ot tayasının böyründə büzüşüb yatan itə baxdı. Həyətin
ortasında dayanıb dərindən nəfəs aldı. Dodaqları astadan tərpəndi: "Bunların
hamısı mənimdir. Mal da, ev-eşik də, maşın da, kənd də mənimdir. Mən bu
kənddə sədrəm. Heç kəs bunları mənim əlimdən ala bilməz. Heç kəs!.." - deyə
pıçıldadı.
Yağış yenə yağırdı. Bağda görünən papiros işıltısı gah çəpərin dibində, gah
bağın aşağısındakı arxın kənarında, gah da tayanın yanında parıldayırdı. Çiyninə
qalın şal salmış Sayalı kölgə kimi hərlənib ərini gözdən qoymurdu. Birdən
ərinin: "Yox, mən ona göstərəcəyəm, onu atasının yanına göndərəcəyəm!"
qışqırığını eşitdi.
Kosaoğlu evə qayıdıb yerinə girdi. Xoruzlar banlayırdı. Sayalı ərinin yuxuda
sayıqladığını, tez-tez "Partiya bi1eti...mən...İmran..." dediyini eşitdi.
Nəhayət, Kosaoğlu müəyyən qərara gəldi. O, xəstə olduğunu söylədi.
Kolxozun idarə heyətinə ərizə verib yerini müvaqqəti olaraq İmrana tapşırmağı
xahiş etdi. Özü isə müalicə üçün Kirovabada getməyə hazırlaşdı.
O bir qədər gözdən uzaq olmağa, vaxt qazanmağa çalışırdı. "Bəlkə canımı
qurtardım" - deyə düşünürdü.
224