7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Hələ dalına qulaq as. Gəlin quşa dönüb çəmənə qonandan sonar yadına
düşür ki, bıçaq taxçadakı boxçadadır. Elə o vaxtdan oxuya-oxuya gəzir. Bircə
qulaq as.
Quş doğradan da elə bil Zeynəbin dediklərini təkrar edirdi: "Taxçada,
boxçada",
- Bəs o gəlinin adı nəymiş
- Turac.
Onlar pambıq tarlalarına çatmışdılar. Cərgələr artıq qalınlaşmışdı. Qabağa
düşən qızlar alaq vururdular.
- Gedək bizim manqaya! - deyə Zeynəb təklif etdi.
- Yox, əvvəlcə o biri manqalara gedəcəm.
- Niyə bizden qaçaq gəzirsən, müəllimə Nərgiz dillənmədi.
- Vallah, adamın səndərı ötrü burnunun ucu göynəyir. Mağıl qonşu idik,
axşam-səhər görüşürdük. Üzümüz-gözümüz öyrəşmişdi. İndi elə bil bir yarımız
köçüb... Tükəzbarı xala da sənin xiffətini çəkir, Doğrudan, niyə köçdün
Nərgiz könülsüz cavab verdi:
- Eşitməyibsən nə söz çıxardıblar
- Belə, ağrım ürəklərinə! O qədər danışsınlar ki... Sizin ki aramzda bir
söhbət olmayıb... Yoxsa...
O, diqqətlə Nərgiz müəllimin üzünə baxdı. Ürəyi döyündü. Səbirsizliklə onun
nə deyəcəyini gözlədi. Qız elə bir vəziyyət aldı ki, guya bütün həyat müəllimənin
verəcəyi cavabdan asılı idi. Nərgiz də özünü itirdi. Yanaqları xəfifcə qızardı.
- Yox, yox, nə danışırsan, heç elə şey olarmı
Zeynəbin rəngi açıldı.
- Bəs onda nədən çəkinirsən
- Dedi-qodudan. Bilirsənmi, Zeynəb, mənim ömrümdə qalmaqalla işim
olmayıb. Elə institutda da adətim idi. Qızlar hərdən baş-başa verib qeybət
eləyəndə, bir-birinə söz deyəndə kənara çəkilərdim.
- Ancaq sən hərdənbir Tükəzban xalaya baş çək. Elə İmrana da.
Zeynəb İmranın adını eşıdəndə Nərgiz müəllimənin birtəhər olduğunu duydu.
- Köçəndən sonra heç onu görübsənmi
- Yox.
Yenə susdular. Zeynəb arxın üstündəki ensiz körpüdən keçib dayandı, göz
işlədikcə uzanan cərgələrə baxdı.
142