7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Tükəzban xala Nərgiz müəllimi də buna öyrətmişdi. Neçə gün idi ki, onlar
bağda nahar eləyirdilər. Nərgiz müəllimə dərsdən gələndə hər şeyi hazır görürdü.
Tükəzban xala ona ağzını açmağa imkan vermirdi.
- Qızım, içəridə nə var Bu saat gül-gülü çağırır, bülbül də gülü. Adam heç
evə baş salmaq istəmir.
Nərgiz müəllimə onun sözünü yerə salmırdı. İmran işdən gələndə isə
Tükəzban xalanın sevinci yerə-göyə sığmırdı. O, bu cavanları yanaşı oturub
çörək yeyən görəndə istəyirdi ki, hər şey beləcə dayansın, nə zaman gəlib keçsin,
nə də onlar yerindən tərpənsinlər. O isə bir əldən hey çay süzsün. Nərgiz
müəllimə arvadın döşünə yaman yatmışdı. O, getdikcə bu sakit qıza mehrini
salır, hətta Nərgiz məktəbdən bir az gec qayıdanda darıxmağa başlayırdı. Ona elə
gəlirdi ki, evdə gəlini var. Doğrudan da, Nərgiz özünü ev gəlini kimi aparır,
Tükəzban xalanın hər işinə qarışır, hər dərdinə şərik olurdu. Tükəzban xala əlinə
süpürgə aldımı, Nərgiz dərhal qabağa keçirdi, arvad tikiş tikmək istədimi, əlüstü
onun yanında otururdu. Hətta inək sağmağa da kömək edirdi. Tükəzban xalaya
da belə bir qız lazım idi.
Əslinə baxsan, arvad öz aləmində hər işi qurtarmışdı. İmranın əvəzində
müəlliməyə söz açacağını da qərara almışdı.
Tükəzban xala da bütün analar kimi öz oğlunu evləndirmək arzusunda idi.
Gözəl bir qız görəndə dərhal İmranla müqayisə edirdi. Bəzi analar oğlanları üçün
gəlin seçəndə çox fikirləşir, qızların hərəsində bir eyib tapır, axırda da ya kora,
ya da keçələ rast gəlir. Ancaq Tükəzban xala belələrindən deyildi. Harada gözəl
bir qız görsəydi, İmrana almaq istəyirdi. "Elə boyu-buxunu da qəşəngdir,
İmrancığazıraa yaraşır" - deyə xəyalmdan kcçirdi. Tükəzban xaianın xasiyyətinə
bələd olanlar bəzən ona sataşardılar. O isə çiynini çəkib, "neyləyim, Allah məni
də belə yaradıb" - deyərdi.
Tükəzban xalanın Zeynəbdən də xoşu gəlirdi. Amma nədənsə uşaqlıqdan
yanında böyümüş bu qıza başqa gözlə baxa bilmirdi...
Göyün üzü tər-təmiz idi. Yalnız Dəlidağın başında topa-topa ağ buludlar
dolaşırdı. Günəş qərbə doğru endikcə, buludlar çəhrayı rəngə boyanırdı. Çay
tərəfdən kəndə sərin meh əsməyə başlamışdı. Axşamın yaxınlaşdığını hiss edən
quşlar budaqlarda civildəşirdi. Qarğalar çinarların başına toplaşıb qarıldaşır, bir
şaqqıltı eşidən kimi səs-küylə havaya qalxır, dövrə vurduqdan sonra yenə çinarın
başına tökülüşürdülər. Qara qarğaların dəstəsinə qoşulan dolaşaların zil səsləri
seçilirdi.
123