7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Dərdin alım, nə gec gəldin Yəqin lap acıbsan. Yeri, yeri, ağacın altına
gəbə salmışam, otur, mən də bu saat inəyi sağıb süd gətirim, köpüklü-köpüklü iç.
Nərgiz müəllimə heç nə demədi. Dinməz-söyləməz gedib əyləşdi. Tükəzban
xala inəyi sağa-sağa fikirləşirdi: "Niyə qaşqabaqlıdır Olmaya, imansız qarı ona
da deyib" O, inəyi yarımçıq sağdı, tez gəlib Nərgiz müəllimənin yanında
oturdu. Ona çay süzdü, süd verdi, ancaq başını qaldırıb qızın üzünə baxa
bilmədi. Tükəzban xala qızdan xəcalət çəkirdi. Elə bil Nərgiz müəllimə də onun
ürəyinden keçənləri bilirdi. Dinmirdi. Utanırdı. Anası yerində olan Tükəzban
xalanın bu işlərə nə deyəcəyini düşünürdü. "Elə qorxduğum başıma gəldi. Gərək
İmran kəndə qayıdan gündən mən özümə başqa ev tapaydım. Bu söz-sohbətdən
sonra mən neyləyim"
Onlar qaradinməz oynayırmış kimı, xeyli oturdular. Söhbətə necə nədən
başlayacaqlarını müəyyənləşdirə bilmirdilər. Nəhayət, Tükəzban xala dilləndi:
- Qızım, çamadanını səhər özün stolun üstünə qoymuşdun Həmişə axı
şkafda olardı.
- Özüm qoymuşanı. Paltarlarımı yığışdırırdım... - Nərgiz müəllimə başını
aşağı saldı. Gözləri yaşardı. Qırıq-qırıq sözünə davam etdi:
- Tükəzban xala... məndən inciməyin.
- Ağlına gələn dağlara-daşlara, qızım, adam da sənin kimi gül baladan
inciyərmi
- Mən...
O susdu. Arvad ehtiyatlanmağa başladı. "Yəqin qızın da qulağına
çatdırıblar".
- Mən sizin evdən köçmək istəyirəm.
- Olmaya bizdən inciyibsən, dərdin alım, xətrinə-zada dəymişəm,
onunçün gedirsən
- Yox, yox, Tükəzban xala, o nə sözdür! Mən sizin yaxşılığınızı heç vaxt
unutmayacam. Bu kəndə gələli siz mənə analıq eləyibsiniz, çox sağ olun.
- Bəs niyə gedirsən, qızım
- Getsəm yaxşıdır, - Nərgiz tərəddüdlə susdu. Sözünü necə bitirəcəyini
düşündü. O, istəyirdi ki, Tükəzban xalanın xətrinə dəyməsin.
- Əvvəl İmran yox idi. Onda mən sizə həyan oldnm. İndi oğlunuz gəlib.
Sözün düzü, yerinizi dar eləmək istəmirəm.
128