7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
bir xal var idi. Buna görə də anasi ona "Xallı" deyərdi. Uşaqlar da onu "Xallı"
çağırardılar. Anası həmişə ona qırmızı parçadan büzməli don tikər, göy kofta
geydirər, başına da yaşıl yelənli ağ kəlağayı örtərdi. Uşaqlar onu oynamağa
çağıranda Xallı əvvəlcə balaca əlləri ilə, gözünün üstünə düşən saçını geri edib,
kəlağayısının altında gizlədər, burrnunu çəkib bir az gözləyəndən sonra ortaya
çıxardı. Yalın gəzməkdən qapqara yanmış balaca ayaqlarının ucunda yaşlı
arvadlar kimi asta-asta hərlənirdi.
O həmişə Tükəzbanla oynayırdı. Nədənsə, onlar oynayanda Nəsib daha
həvəslə çalardı.
Onda hərəsiniu beş-altı yaşı olardı. Nəsib dana otarırdı.
İllər ötdükcə dəstə azalırdı. Qızlar bir-bir nişanlanıb ərə verilirdi. On iki-on
üç yaşına çatanda onları evdən bayıra çıxmağa qoymurdular. Qızlar ancaq arx
kənarında, quyu başında görüşürdülər.
Xallı gözəllər gözəli olmuşdu. Tükəzban neçə dəfə öz qulağı ilə eşitmişdi ki,
arvadlar Güləsərin arxasınca baxıb "zalım balası yamanca gözəkür" deyirdilər.
Qızlar uşaqlıq yoldaşları ilə ancaq kənddən kənarda görüşə bilərdilər. At, mal
suvarmağa gətirən oğlanlar qızlarla ötəri salamlaşıb, hal-əhval tuturdular.
Nəsib indi mal otarırdı. Axşamlar yenə damın üstündə oturub tütək çalırdı.
Kəndin hər yerində onun tütəyinin səsi eşidilirdi. Qızlar daha onun yanına gedə
bilmirdilər. Öz qapılarında iş görə-görə ona qulaq asırdılar.
Güləsərlə Tükəzban qapı-qapıya qonşu idilər. Səhər-axşam bir yerdə
olardılar. Onlar suya da birgə gedər, qapı-bacaya da birgə çıxardılar. Bəzən
axşamlar evin dalında yanaşı oturub Nəsibnı tütəyinə qulaq asar, uşaqlıq
günlərini xatırlayardılar. Belə dəqiqələrdə Güləsərin halı yaman dəyişərdi.
Bir axşam o, çalınan havaya qulaq asıb, səsi titrəyə-titrəyə dedi:
- Ay, Tükəzban, ölməmiş yenə nə yaman yanıqlı çalır...
Tükəzban ay işığında onun gözlərinin yaşardığını gördü.
- Ay, qız sənə nə olub
- Heç özüm də bilmirəm... - Güləsər başını aşaği salıb susdu, sonra özözünə
danışırmış kimi əlavə etdi: - Gədəni ürəyim yaman istəyir. Uşaqlığımız
yadıma düşəndə, burnumun ucu göynəyir. Kaş heç yekəlməyəydik...
136