7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
gəldi. Qız özünü itirdiyindən hər şeyi unudaraq eyvana çıxdı; özü də bilmədən
qapıları açıb-örtdü, samovara od saldı. Sarı lüləli aftafa-ləyəni su ilə doldurub
hazır qoydu. Donunun yaxasındakı muncuqlar, qızıl pullar cingildədi. Əslinə
baxsan, Qaratelin ürəyi də, qəlbi də, bütün bədəni də cingildəyirdi. O, hiss
etmişdi ki, qonaqlar xeyirliyə gəliblər.
Elçilər getdilər. Bir həftədən sonra qıza nişan geldi. Bunu eşidən kənd qızları
Qaratelin başına toplaşdılar, ondan şirinlik istədilər.
Qaratel yerə-göyə sığmırdı, hər yerdə: doqqazda, çəpərlərin təngəsində,
Kürün sahilində, yarğanların qaşında Ələddini görürdü. Evlərrinin yanından bir
başıpapaqlı keçəndə elə bilirdi ki, Ələddindi, ürəyi çırpınırdı. Boş vaxtlarda evdə
oturub yanı işləməli dəsmal tikir, naxışlı corablar toxuyurdu. Xəyalında bunları
Ələddinə bağışlayır, corabların bəzəyinə özü də heyran qalırdı. Getdikcə qız
Ələddinə daha çox bağlanır, onun mərdliyinə heyran qalırdı. Bircə kəlmə söz
demiş və sözünün üstündə də kişi kimi dayanmışdı.
Qaratel bu cür şirin xülyaların içində xumarlandığı vaxt, bu gün-sabah toy
olacağını gözlədiyi anda qəfil acı xəbər eşitdi: Ələddin yox idi, onu vurmuşdular,
onu öldürmüşdülər. Elə bil göy şaqqıldadı, dünyanın altı üstünə qarışdı, hər yana
zülmət qaranlıq çökdü. Qaratel evdə iki gün bilmədi yerin altındadı, ya üstündə.
İçəridən göynədi, xısın-xısın ağladı. Dəfnə gedə bilmedi. Bu yerlərdə adət
deyildi. Nişanlı qızın camaatla birlikdə qəbristanlığa getməyi görünməmiş iş idi.
O, uzaqdan Çıraqlılar tərəfdən meyitin götürülməsinə, dəstənin qəbristanlığa
yaxınlaşmasına tamaşa etdi. Ağlayan arvadların üz-başlarını cırıb, sinələrini
döyməsinə, dü deyib səs-səsə vermələrinə qulaq asdı. Xısın-xısın, hıçqıra-hıçqıra
divara qısılıb ağladı.
Bir gecə, Ələddinin qırxı çıxandan sonra, hamını yuxuya verib qəbristanlığa
yollandı; qorxu içındə, vahimələnə-vahimələnə. O, nəinki gecə vaxtı, hətta
günün-günorta çağı qəbristanlıq tərəfə hərlənməkdən qorxardı, amma indi onu
bir qüvvə çəkib aparırdı. Qaratel çala-çuxur qəbirlərin yanından ehtiyatla keçdi,
dilinə kəlmeyi-şəhadət gətirdi. Hər şıqqıltıdan diksinə-diksinə ucqardakı qəbirə
yaxınlaşdı. Bir neçə kərə "Bissimillah" dedi. Sonra ba daşına söykənib hıçqırdı.
Əyilib qəbirin torpağını sığalladı. Düz iki gün beləcə, gizlincə qəbristanlığa
gəldi. Üçüncü gün baş daşına söykənib hıçqıranda gözlənilmədən yanında bir
hənirti duydu. Diksindi. Qorxusundan yerindən tərpənə bilmədi. Mat-məattəl
yanında çömbəltmə oturmuş itə bənzər məxlu-
280