7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
sala bilsəm, yeməyimiz-içməyimiz pis olmaz" - deyə düşünmüş və istədiyinə nail
olmuşdu.
Bir dəfə onlar qonaqlıqda yanaşı oturmuşdular. Kosaoğlu kirvə olduğu bu
evdə heç kesi saymır, tez-tez sağlıq deyir, əlindəki bədəni yuxarı qaldırıb
məclisdəkilərə meydan oxuyurdu.
Əsədov gözaltı onu süzürdü.
Gecə yarıya yaxın Kosaoğlu lap qızışdı. Pencəyini soyunub köynəyinin
qolunu çirmədi. Əsədovun gözü onun sol biləyinə sataşdı. Əvvəlcə bu güllə
yarasına əhəmiyyət vermədi. Ancaq evə qayıdandan sonra onnn beynində çox
qəribə bir fikir doğdu. "Bəlkə baş tutdu" - deyə fikirləşdi.
Bir neçə gündən sonra o, Kosaoğlunu yanına çağırtdırdı. Kabinetin qapı və
pəncərəsini örtüb qaşqabağını salladı. Kosaoğlu ilə üzbəüz oturub gözünü onun
gozünə zillədi. Sükut xeyli çəkdi. Kosaoğlu bir qədər narahat olsa da, özünü
sındırmadı.
- Ə, pişik kimi marıtdayıb üzümə niyə baxırsan Məni yeməyəcəksən ha
Əsodov halını pozmadan, yavaşca dilləndi:
- Köynəyinin qolunu aç.
Kosaoğlunun bədəninə üşütmə düşdü. Bu hal prokurorun gözündən
yayınmadı. O, təmkinlə sualını təkrar edəndə Kosaoğlu özünü sakit göstərməyo
çalışaraq ayağa durdu:
- Get özünə iş tap, bala, mənim sənnən oynamağa vaxtım yoxdur.
Onun bu cür soyuqqanlı cavab verməsi Əsədovu çaşdırdısa da, oyunu davam
etdirməyi lazım bildi. Qapıya yaxınlaşan Kosaoğlunun üstünə qışqırdı:
- Dayan, sən dustaqsan!
Kosaoğlu geri döndü. Osodov sosini alçaltdı:
- Əyləş.
Kosaoğlu itaət etdi. Pn)kuror papiros yandırdı.
- Qolunu aç.
- Axı niyə
- Sonra bilərsən.
Kosaoğlu astaca köynəyinin düyməlarini açdı. Əsodov onun bar-raaqlarmı
titrədiyini gördü.
- Tuapsedə yaralanınışam.
- Bilirəm. Özü do rayonumuzdakı qospitalda yatıbsan. Xəstəxanaya
gəlınəzdən əvvəi gecə cvinize də gedibsən.
^a 180 ıs<
- Bunları sən hardan büİrsən
Əsodov Kosaoğlunun sifətinə baxıb acı-acı gülümsədi.
180