7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Qəsdən ləngərlənir, qırmızı butalı nazik ipək xalatının yaxasının açılmasına fikir
vermirdi.
Şahnaz salam vermədən onlarla üz-üzə dayandı, başını azacıq sol çiyni üstə
əyib gözlərini süzdürdü. Saçlarının ucunu qoşaladı və hörüyunü çiyni üstündən
geri atdı. Xalatının yaxası daha da açıldı. Ağ sinəsindən qızıl medalyonunun
parıltısı İmranın gözünə düşdü. Bunu görən Şahnaz qaşını oynadıb yerində
yırğalandı.
- Nə əcəb sizdən, yoldaş aqronom
Nəsib dayı papirosunun kötüyünü yerə atdı. - Dayın evdədirmi - Yoxdur,
yoldaş partkom. - Hara gedib
- Bilmirəm.
- Bəs bibin hardadır
- Nəyinə lazımdır
- Ay qız, - İmran diiləndi, - atan yaşda kişi səndən söz soruşur, niyə
əməlli cavab vermirsən
- Səndən öyrənmişəm.
Həyətdəki armud ağacının dibində, əli belində hərlənib, qulplu qazanlarda
bəhməz bişirən Gövhər qarıya göstəriş verən Sayalı Şahnazı çağırdı.
- Ay qız, kimdir, nə istəyir
- Partkomla aqronom İmrandır, səni çağırırlar.
- Onların mənnən nə işi
- Bilmirəm, gəl özün danış.
Sayalı doqqazda dayananları çoxdan görmüşdü, onların Şahnazla nə
danışdıqlarını da eşitmişdi. Ancaq özünü elə aparırdı ki, guya heç nədən xəbəri
yoxdur.
O tələsmədi, qazanların yanında hərləndi, pıqqıldayıb qaynayan bəhməzə
baxdı, kəfgirlə qarışdırdı. Gövhər qarıya nə isə dedi. Doqqaza doğru addımladı.
Sonra geri qayıtdı.
Nəsib dayı əsəbiləşsə də, özünü saxlayırdı. Şahnaz gözünü İmrandan
çəkmirdi. Özünü laqeyd aparan İmran da hərdənbir gözalti qıza baxır, onun
dəyişdiyini, daha da gözəlləşdiyini görürdü.
Sayalı asta-asta onlara yaxınlaşdt:
- Nə istəyirsiniz - deyə qəzəblə soruşdu.
Nəsib dayı müqəddiməsiz başlamağı lazım bildi:
197