7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
çaya qədər sakitcə getdilər. Sahildə ayaqqabılarını çıxartdılar. Zeynəb donunun
ətəyini dəstələyib, İmranın qolundan tutdu. Su elə duru idi ki, çayın dibinduki
daşlar, sürü ilə qaçan balıqlar aydın görünürdü. Ortalara getdikcə çay
dərinləşirdi. Zeynəbin ayağının altından daşlar qaçır, qum ovulurdu. O
yıxılmamaq üçün İmrana daha möhkəm qısılırdı. İmran qolunu onun belinə
doladı. Zeynəb üşüdüyündənmi, yoxsa nədənsə titrədi. İmran dönüb onun
gözlərinə baxdı. -Zeynəb...
- Nə var
- Mən səni ölümdən qurtardım, eləmi
- Elədir.
- Burdan birbaş bizə gedəcəyik.
- Niyə ki
- Anama deyəcəm ki, bax bu telli qızı gözüm tutub. Elçiliyini elə.
Zeynəb nə isə demək istədi, amma birdən su onun ayağını yerdən üzdü. O
özünü İmranın qucağında gördü. Deyəsən, İmran onu sinəsinə sıxıb öpmək
istəyirdi. Zeynəb qışqırdı...
O, yuxudan ayılandan sonra bir müddət yerindən tərpənmədi, gözlərini
qırpmadı. Nə qədər şirin yuxu idi!..
Səhər tezdən qaça-qaça Nərgiz müəllimənin yanına getdi. İçəri girən kimi hər
şeyi ona söyləmək istədi, ancaq özünü toxtatdı. "Deməsəm yaxşıdır. Sonra ağlına
gələr ki, yüngüllük eləyirəm". Nərgiz müəllimə onun sözlü adam olduğunu
duydu. Zeynybdən əl çəkmədi. Zeynəb əlacsız qalıb utana-utana, yuxuda
gördüklərinin hamısını danışdı. Axıra çatanda susdu. Nərgiz müəllimənin üzünə
baxdı, ancaq onun qızardığını, həyəcandan tez-tez nəfəs aldığını duymadı,
gözlərində aşkar sezilən maraq və narahatlığı görmədi. Üzünü Nərgiz
müəllimənin sinəsinə yapışdırdı.
- Mənə nə desə yaxşı idi
- Nə dedi
- Eh, utanıram.
- Ay qız, nədən utanırsan Yuxudur də...
- Dedi ki, səni sevirəm. Bilirsənmi, Nərgiz müəllimə, özümü necə
itirdim! Yadıma düşəndə indi də titrəyirəm. Üzümə elə baxırdı ki...
Nərgiz müəllimə fikrə getdi. Onun gözləri hara isə uzaqlara baxırdı. Sifəti
rəngdən-rəngə düşürdd. Nəhayət, Zeynəb bunu sezdi. "Görəsən ona nə oldu,
qəlbinə toxunan bir söz demədim ki"
89