7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Bəs elməz - Mənim ha
- Bəli, sənin!.. Sən nəsən ki
- Əgər o, yaxşı kişidirsə, qoy əvvəlcə bacısı qızının başına ağıl qoysun.
- Mənə nə olub ki, mən ağılsızam!
- Bəs nə təhər ki... Lap kamal dəryasısan.
- Bura bax, məni dolama!
- Özündən xəbərin yoxdur, ay yazıq, dolanası günlərə qalibsan. Şahnazın
burun pərələri genişləndi. Sinəsi enib-qalxdı. Gözləri oynadı.
- Mənə nə olub ki, yazıq oluram Dayımın canı sağ olsun. Yazıq sənsən,
a yetim!
Zeynəbin yumruqları düyünləndi. Bir addım irəli gəlib onun gözlərinin içinə
baxdı, Şahnazın bədənini titrətmə götürdü. O, geri çəkilib cığıra düşdü və bir
ayağını qaçaraq qoydu.
- Bax, əlini-ayağını farağat qoy. Mən sənə toxa vuran qızlardan deyiləm
ki, saçından tutub horabel çəkəsən.
- Kəs səsini! Yoxsa bu saat allahın da, bəndənin də hayıfinı səndən
alaram. Arsız!
Şahnaz ondan aralanıb özünü xəstəxanaya saldı. Zeynəb bir xeyli yerindəcə
dayandı. Onun dodaqları səyridi. Gözləri yaşardı. Güclə hirsini boğub özünü ələ
aldı, şalını düzəldə-düzəldə xostəxananın yanından ötüb idarəyə yaxınlaşdı.
Birbaş Kosaoğlunun yanına getmək istədi. Ancaq partiya təşkilatçısının
otağından işıq gəldiyini görüb ayaq saxladı, nəfəsini dərdikdən sonra üst-başını
düzəldib içəri girdi. Nəsib dayı qapıya tərəf baxdı. Zeynəb özünü itirən kimi
oldu. Qıza elə gəldi ki, hirsli olduğunu, hətta Şahnazla deyişdiyini Nəsib dayı
bilir. O, həyəcanını gizlədib sakitləşmək istədisə də bacarmadı, yanaqları daha da
qızardı. Zarafatcıl, gülərüz Nəsib dayı Zeynəbi bu vəziyyətdə görüb
gülümsündü.
- Qızım, nə yaman bürünübsən, lap qarıya oxşayırsan.
- Soyuqdur.
- Yaxşı, çovğun qoparma görək, şalını aç, otur. Zeynəb peçin yanındakı
skamyada əyləşdi. Nəsib dayı Zeynəbi hər dəfə görəndə bir an sakitcə dayanıb,
dinməz söyləməz onun üzünə baxardı. Bu vaxt Nəsib dayının sifətində və
gözlərində kədər qarışıq bir sevinc sezilirdi. Elə bil ki, kişinin fikri
55