7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Bir azdan atlanıb yola düşdülər. Kənddən çıxandan sonra Nəsib dayı atın
başını döndərib, Alagöz çayına doğru uzanan cığıra saldı. İmran atını onunla
yanaşı sürdü. O, gözlərini partiya təşkilatçısının tutqun sifətindən ayırmasa da,
heç nə soruşmurdu. Gözləyirdi ki, Nəsib dayı sözü açsın. Lakin İmran səbr edə
bilmədi. Dərəyə enib çayın sahilinə çatanda soruşdu:
- Biz hara gedirik
Nəsib dayı yüyəni boşaltdı. At çayın daşlarını şaqqıldadaraq dərinə girdi,
dodaqlarını suya yapışdırdı. Sonra başını qaldırıb o taya baxdı və bərkdən
kişnədi. Nəsib dayı cilovu yığışdırdı va ancaq bu vaxt İmrana cavab verdi:
- Pis işləyirik, bala, çox pis işləyirik. Kolxozda otururuq, ancaq işimizdən
xəbərimiz yoxdur.
- Axı nə olub
- Nə olacaq, Kosaoğlu yenə bildiyini eləyib, meşədə artıq yer əkdirib.
İmran təəccüblə qaşlarını çatdı. Nəsib dayı kəhəri məhmizləyib qabağa
düşdü. At özünü suya salıb qulaqlarını şəklədi və fınxıra-fınxıra üzdü. İmran
atını bir az aşağıdan sürdü. Onlar qarşı sahildə yenə birləşdilər. Atların islanmış
yanbızları parıldayırdı. İmranla Nəsib dayı suya batmışdılar. Lakin yayın isti
havasında bu, onlara xoş gəlirdi.
Meşənin dərinliyinə gedən cığıra düşəndə Nəsib dayı atın cilovunu buraxıb
papiros yandırdı və sözünə davam etdi:
- Mən bunu ancaq bu səhər eşitmişəm.
İmran elə əsəbiləşmişdi ki, nə oxuyan quşların səsini, nə də meşənin
xışıltısını eşidirdi. Başqa vaxt olsaydı, dayanıb iri palıd ağaclarına, baş-başa
verən qoca qovaqlara doyunca tamaşa etməmiş keçməzdi. Ancaq indi onun
gözləri atın yalına zillənmişdi.
Onlar talada əkilmiş panıbıq sahəsinə çatdılar. Kollar xeyli qalxmışdı. Bir
dəstə qadın alaq vururdu. Nəsib dayı ilə İmran tarlanın kənarındakı palıdın
yanında düşüb atları ağaca bağladdar. Qadınların yanına getdilər.
- İşiniz avand olsun, - deyə Nəsib dayı işləyənləri salamladı.
- Ömrün uzun olsun. Axır ki, bizi də yada saldınız.
Nəsib dayı bu sözdən tutulsa da, üstünü vurmadı.
- Manqabaşçınız kimdir
Yaşlı bir qadın:
155