7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Otağa sükut çökdü. Divardakı saat daha bərkdən çaqqıldadı. Tükəzban xala
gözünü Muradovun ağzına zilləyib durdu. Muradov başı üzərində dayanan
arvadının üzünə baxdı. Arvad ərinin "gördünmü, sənin qızın bizim başımıza nə
oyun açdı" demək istədiyini dərhal anladı.
Muradovun əlləri yavaş-yavaş əsməyə, tükləri ağarmış gicgahlarındakı nazik
damarlar şişməyə başladı. Arvadın rəngi ağardı. İllərdən bəri ərinin xasiyyətini
bütün incəliklərinə qədər öyrənən Sona, bunun nə demyk olduğunu dərhal
anladı. O, bu saat Muradovun özündən çıxıb qonaqları bihörmət edəcəyindən,
evdəki adamları bir-birinə qatacağından qorxdu. Həyəcan içərisində ərinə doğru
əyildi. Qaş-gözlə onu başa salmağa çalışdı ki, "sakit ol qız ağacı, qoz ağacı, hər
ötən bir salba atar. Bizi biabir eləmə, ayıbdır. Kənddən gələndə nə olar! Bir
abırla danış, camaatı yola sal, əməlli-başlı söz de, söz eşit".
Lakin mümkün olmadı. Muradov fısıldayıb yerində qurcalandı. Nəsib dayını,
Tükəzban xalanı diqqətlə nəzərdən keçirdi. Yenə arvadının üzünə baxdı.
Sükutun uzun çəkdiyini görən Nəsib dayı sakitcə papiros çıxardıb yandırdı.
- Nə yaman fikrə getdiniz
Muradov diksindi. Özünü zorlayıb dodaqucu qımışdı və arvadının
gözlədiyinin əksinə, sakitcə cavab verdi:
- Doğrusu, heç bilmirəm nə cavab verim Zəhmət çəkib oradan buraya
gəlibsiniz, amma yaman çiy iş görübsünüz.
- Nə təhər, dərdin. alım - Tükəzban xala dilləndi. Muradov arvada
çəpəki nəzər saldıqdan sonra üzünü Nəsib dayıya tutdu.
- Özün məndəıi də yaxşı bilirsən ki, indiki zamanada əsas iş oğlanla
qızdan asılıdır. Biz ata-analar ancaq kənardan baxarıq.
Nəsib dayı onun fikrini başa düşdü.
- Əlbəttə, elədir. Əgər onların arasında razılıq oimasaydı, biz sizə
başağrısı verməzdik.
- Yəni deyirsən...
- Bəli.
- Heç ağlım kəsmir.
- Uzaqda deyil ki...
Muradov yenə arvadına baxdı.
- Get, o ölmüşü bura çağır.
- Bıy, iraq canından, niyə elə deyirsən
188