7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- De görüm, nə istəyirsən
- Zeynəb öz yerində qalacaq.
- Sonra
- Kərim kişinin taxılını verəcəksən.
- Sonra
- Bir də onu camaatın içində təhqir eləməyəcəksən.
- Təhqir yox, canını da alacam.
- Buna ixtiyarın yoxdur.
- Var. O, demaqoqun biridir.
- O, bu kolxozda can qoyub.
- Can qoysaydı, ac qalmazdı.
Nəsib dayı artıq dözə bümədi. Özü də hiss etmədən əlini stola çırpdı.
- Qurban, bəsdir! Kərim kimilərini ac qoyan sənsən!
- Kim, mən
- Bəli!
Kosaoğlu ayağa durdu. Çiynindən sürüşüb düşən kürkünü geydi. Papirosunu
hirsli-hirsli sümürdü. Tüstü burun pərələrindən fısıltı ilə bərabər bayıra çıxdı.
- Mən ona borcluyam Canı çıxsın işləsin.
- O işləyir, ancaq haqqını yeyirsiniz.
- Belə de, indi məsələ aydındır. - O, papirosu axırıncı dəfə sümürüb yerə
atdı. Kötüyü daham ilə tapdalayıb söndürdü. Səsinə və hərəkətlərinə təmkin
verdi. - Bura bax, Nəsib, mənim artıq-əskik danışan adamlardan zəhləm gedir!
Məsləhət bilirəm ki, ağlını başına yığıb mənimlə düz dolanasan. Mənə Kosaoğlu
deyərlər. Bu kolxoz mənimdir, mən nə istəsəm, o da olacaq.
- Yox, daha olmayacaq.
- Necə, yoxsa mənim əleyhimə birləşib intriqa düzəldirsiniz
Məsləhət bilmirəm, Nəsib, xeyir tapmazsınız.
- Mənə hədə-qorxu gəlmə. Qurban, sənin dediyinlə yox, qanunla iş
görəcəyik. İndi ki mənim sözlərim ağlma batmır, onda məsələni ümumi iclasda
müzakirə edərik.
- Nə iclasbazlıqdır, bu köpəkoğlunun kolxozunun sədri mənəm, yoxsa
sən.
- Sənsən.
- Bə, onda sən kimsən ki, mənə göstəriş verirsən
- Bu mənim borcumdur.
74