7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Nərgiz müəllimə bu səhər lap tezdən durmuşdu. O, tarlaları gəzmək,
tənəffüsdə kolxozçulara qəzet oxuyub, ikinci növbəyə qədər dərsə qayıtmaq
istəyirdi. Hava olduqca xoş idi. Çisələmə yağışdan sonra bütün ağaclar, çöllər,
taxıl zəmiləri par-par parıldayırdı. Hər şey adamın üzünə gülürdü. Elə bil təbiət
yuyunmuş, indi də nazlı gəlinlər kimi səhər-səhər xumarlanırdı. Çiçək açmış
meyvə ağaclarının qoynunda yerləşən kəndi ətirli səhər havası bürümüşdü.
Kəndin ortası ilə bir dəstə qız gedirdi. Yaşıl, bənövşəyi, sarı, qırmızı, yelənli
kəlağayıların ucları yellənirdi. İpək koftatar, güllü donlar adamın gözünü
qamaşdırırdı. Çiyinlərində kətmən qızlar gülüşür, arabir də zarafat edib bir-birini
qovurdular.
Bağlardakı ağacların budaqları çəpərin üstündən aşıb yola kölgə salmışdı.
Qızlar ağacların altından keçdikcə, çiyinlərində çal-çarpaz kölgələr oynaşırdı.
Yolun dar yerlərində ağacların budaqları o tay-bu taydan bir-birinə qarışmışdı.
Yollar ala-bəzək idi, ağ, çəhrayı çıçəklər yerə səpələnmişdi.
Nərgiz müəllimə qızlardan bir az aralı asta-asta gedir, hərdan başını qaldırıb,
damların üstündə oxuyan sığırçınlara baxırdı. Günəşin şüaları altında parıldayan
bu quşlar tüklərini qabardıb dimdiklərinı şaqqıldada-şaqqıldada oxuyurdular. Elə
bil onları titrətmə tutmuşdu. Boynu göy qurşağı kimi yüz rəngə çalan sığırçınlar
susmamış bülbüllər cəh-cəh vururdular.
Nərgiz müəllimə əvvəlcə qızların dəstəsinə qoşulmaq istədi. Ancaq son
günlər eşitdiyi söz-söhbəti yadına salanda fikrindən daşındı. Axır vaxtlar o çox
qəribə olmuşdu. İki adam söhbət edəndə, yaxud pıçıldaşıb-güləndə dərhal ürəyi
döyünür, sifəti od tutub yanırdı. Qıza elə gəlirdi ki, hamı ondan danışır. Get-gedə
o, adamlardan qaçmağa çalışırdı. Nərgiz müəllimə başını qaldırıb adamların
üzünə baxa bilmir, adamlar isə bunu başqa cür yozurdular. Kəndin
qurtaracağında o, sola burulub cığıra düşdü. Bu çığır onu taxılların yanına, sonra
biçənəyə apardı. Çöllərə şeh düşmüşdü. Nərgiz müəllimənin ayaqları və
paltarının ətəyi islanırdı. Gözləri qamaşırdı. Tez-tez ayağının altından pırıldayıb
uçan quşlar havada süzüb, yenə otların içində yox olurdular. Birdən lap
yaxınlıqdakı zəmidə bir quş oxumağa başladı. Nərgiz müəllimə dayandı, Quş
yenə oxudu:
16
140