7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Güllü xanım esasına söykənib ayağa durdu və atın döşünə salınmış Şəmiddini
göstərdi.
Həsən ağa suvadağdan Kürə enmək istədikdə, atın böyründə dayanan Alanı
gordü. Cilovu çəkdi. İt bunu hiss edib qabaq ayaqlarını yəhərin üzəngisinə qoydu
və ağlayırmış kimi için-için zingildədi.
Həsən ağa aşağı əyilib Alanın üz-gözündən öpdü, başını sığalladı və kövrək,
titrək səslə dilləndi:
- Salamat qal, Alan, buraları sənə tapşırıb gedirəm. Ev-eşikdən muğayat ol.
Ya qismət, bir də görüşəcəyikmi! Allah bilir!..
İt zingildədi və onun əlini yaladı. Həsən ağa atın başını qanırıb Kürə endi.
Alan isə onun qaraltısı gözdən itincəyə qədər dalınca baxdı.
- Bəs bu kimdi, oğlum deyil
Keçəl Xondulu səsini ucaltdı:
- Onu demirəm, Həsən ağa hanı
Elə bu vaxt Kürün o üzündən dalbadal atılan güllə səsi və Alanın acı ulartısı
eşidildi. Güllü xanımın bayaqdan azca əyilmiş beli düzəldi, elə bil boyu da
ucaldı.
- Güllə səsini eşitmirsənmi O tayda - meşədədi, bacarırsınız, gedin tutun.
Keçəl Xondulu sərt bir söyüş söyüb eyvandan düşdü və atın belinə qalxdı.
- Bu dəfə də aradan çıxdı, amma harada olsa, onu tapacam. – Üzünü
yoldaşlarına çevirdi. - Tez olun, tərpənin.
Atlı dəstə kənd itlərini və yuxuya getmiş camaatı oyadaraq Alqazaxlılar
tərəfdən yola düşdü.
Qəza mərkəzinə odun aparan arabalar geri qayıdırdı. Hava isti idi. Çöllər
yaşıllaşmışdı. Şirələnmiş torpağın sinəsinə lalələr səpələnmişdi. Arabalar Acı
Dərənin dikdirində dayandılar. Qabaq arabadakı ağsaqqal kişi o birilərini səslədi:
- A, bala, arabaları endirin dərəyə çayın qırağına, obaşdannan yola
çıxdığımızdı. Həm heyvanlar bir az dincəlsin, həm də biz ağzımıza bir tikə çörək
alaq.
Dikdiri aşağı endilər. Dərəyə düşən kimi suyun sərinliyi onları vurdu. İncə
çayı dupduru idi. Yarğanların, qolpunların dibindən poqquldayıb qaynayan
bulaqların suyu çayı daha da şəffaflaşdırırdı. Çayın
4
310