7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
Güləsər utana-utana:
- Üzümdən öpdü, - dedi.
- Bəs sən neynədin
- Nə bilim, heç özüm də bilmədim, nə təhər oldusa üzünə bir sillə
çəkdim. Özü də, deyəsən, bərk vurdum.
- Pis iş görübsən. Ürəyni sındırıbsan, allah bilir, indi o nə çəkir.
Yəqin naxoşdur...
- Doğrudanmı, ay Tükəzban
Onlar elə həmin axşam gizlicə Nəsibgilə getdilər. Nəsib həyətda təkcə
oturmuşdu. Başını sarıyıb pencəyini çiyninə salmışdı. Qızları görəndə özünü
itirdi. Cəsarət edib onların üzünə baxa bilmədi. Qızlar ona lap yaxınlaşanda
özünü güclə ələ alıb başını qaldırdı. Güləsər gülümsəyirdi... Sevincindən özünü
itirən Nəsib ancaq bircə kəlmə deyə bildi:
- Xallı...
Nəsibin tütəyi yenidən dilə gəldi.
Aylar keçdi. Bir gün Nəsibi Gəncəyə kursa göndərdilər. O, getməzdən əvvəl
Güləsərdən bir il onu gözləməsini xahiş etdi. Qız söz verdi. Ancaq...
Nəsib kursu qurtarıb kəndə gələndə Güləsəri başqasının evində gördü... Onu
zorla ərə vermişdilər.
Bu hadisədon sonra Nesib baş alıb kənddən getdi. Onun sorağı çox
uzaqlardan gəldi. Güləsər də xoşbəxt olmadı. "Uşağın yoxdur" – deyə əri onu
yola aparmadı. Nəhayət, neçə ildən sonra həsrətliklə bir qız tapdı Adını Zeynəb
qoydu. Qızı ayaq tulub dil açanda Güləsər xəstələndi. Bir axşam can verərkən
Tükəzbanı yanına çağırıb qızını ona tapşırdı. Tükəzban da bacılığının yadigarını
öz balası kimi böyüdüb boya-başa çatdırdı.
...Tükəzban xala yaşarmış gözlərini silib, ondan cavab gözləyən qıza baxdı.
Dərindən köksünü ötürdü.
- Qızım, ona hörmət elə, ata kimi xətrini saxla. Özün də görürsən, səni
çox istəyir. Eiə rəhmətlik ananı da çox istəyirdi. O çox yaxşı adamdır, qızım...
139