7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
İmran yava-yavaş irəli golib Kosaoğlunu süzdü.
- Əl-ayağa düşmə. Bu işlərin hamısı mənim vaxtımda olub.
- Mən olmayım, sən ol, nə təfavütü var Kolxoz ki, birdir. Dediyim odur
ki, ikicə gün kəndə başçılıq eləyə bilməyəcəkdin, niyə boynuna götürürdün
Vaxtında desəydin, ya getməzdim, ya da yerimi başqasına tapşırardım.
- Bu barədə sonra danışarıq. Deyin görüm bu məntəqə kimin
briqadasınındır - deyə prokuror soruşdu.
- Zeynəbin.
- Hanı o
- Xəstəxanadadır.
- Bəs onun briqadasından burda kimlər işləyirdi
- Tükəzban arvadla Kərim kişi.
- Bəs onlar hanı
- Arvad xəstəxanadadır. Kişi burdadır.
Prokuror yaxşı tanıdığı Kərim kişini camaatın içində gözləri ilə xeyli axtardı:
- Bəs hanı Gözümə dəymir, yoxsa qaçıb
- Burdayam, heç yerə qaçmamışam.
Əsədov qocanı hirsli-hirsli süzüb dişini qıcadı.
- Kişi, pambığı niyə yandırıbsan
- Mən pambıq yandırmamışam.
- Bəs kim yandırıb
- Bilmirəm.
- Əyə, ağlını başına yığ, - Kosaoğlu dilləndi, - necə yəni bilmirəm Ocağı
qalayan sən deyildinmi
- Məndim, ay Kosaoğlu. Ancaq onu bil ki, mən öz malımı öz əlimlə
yandırmaram.
- Bəs nə təhər oldu, sən vurmadın, mən yıxılmadım De görüm hadisə
necə oldu
Kərim kişi üzünü prokurora tutub sözə başladı:
- Qaranlıq qarışandan sonra ocağın qırağında təkcə oturmuşdum.
Tükəzban da içəridə pambığı çevirirdi. Birdən qulağıma səs dəydi. Elə bil bir
şey partladı. Tez məntəqənin içinə getdim. Gördüm, pambıq alışıb yanır, nə
qədər ayaqlayıb söndürmək istədimsə olmadı. Qaçıb köməyə adam çağırdım.
- İçəridə kim var idi
229