7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
- Bəli, Qurban qağa, mən MTS-ə gedən kimi "İyirmi altılar" kolxozunu
məsləhət gördülər. Mən də əmri alıb gəldim.
Kosaoğlu papağını çıxarıb qıraq başını övkələdi. Sonra da asta-asta sözə
başladı.
- Daha keçib, nə deyirəm! Ancaq, başına and olsun ki, düz sözümdür,
başqası olsaydı, heç ayağını kəndə basmağa qoymazdiın. Ancaq sən öz
uşağımsan. Ətini yesəm də, sümüyünü atmaram. Bir də ki, rəhmətlik dədən
Səmədlə duz-çörək kəsmişik. O haqq-salama görə gərək sənə kömək edəm. Fikir
eləmə, həmişə gozüm üstündə olacaq. İşimiz ağır olsa da qorxma. Qurban qağan
ölməyib ha! Bilmədiyini də öyrədərəm, işləyərsən. Yaxşı, havaxt işə başlamaq
istəyirsən
- Elə günü sabahdan.
- Hm... Onda tapşıraram sənə bir at da verərlər. Atminə bilirsənmi Ə,
yoxsa şəhərli olub gedibsən
- Nədeyim... Atı minməkasandır. Amma qorxuram dəli at ola, mən də
sizin gününüzə düşəm. Yıxılıb qabaq dişimi sındıram.
Kosaoğlu üz-gözünü turşudub dilinin ucu ilə qabaq dişinin sınıq yerini
yoxladı və dərhal müharibədən əvvəlki bir hadisəni yadına saldı. O zaman onu
kolxoz sədrinə müavin seçmişdilər. Kosaoğlu sədrdən, özündən əvvəlki
müavininin ayağı səkil kəhərini istəmiş, elə idarənin qabağındaca sıçrayıb atın
belinə qalxmışdı. Ancaq beş-on metr getməmiş at şahə qalxıb onu yerə
çırpmışdı.
Bunları xatırlayan Kosaoğlu fikrə getdi: "Məni at yıxdığı necə də yadında
qalıb! Üz-gözündən çoxbilmişə oxşayır. Elə düz başa düşmüşəm. Deyəsən
farağat duran deyil. İndidən köhnə sandıq içi tökür". Birdən onun rəngi ağardı,
ölü sifətinə düşdü. Elə bil ürəyinə buz bağladılar. Canına titrəmə düşdü. Kürkünü
çiyninə salıb təlaşla İmrana baxdı. Sanki bu baxışları ilə onun qəlbinə girmək,
"söylə, özgə nə bilirsvin Məndən nə eşidibsənsə hamısını söylə ki, ürəyim
dincəlsin" - demək istəyirdi. Elə bil köhnə bir yarasının qaysağını qopartdılar.
Kosaoğlu acı alma kimi bürüşdü: "Bəlkə elə onu da bilir" - deyə düşündü.
Nəhayət, Özünü toxtatdı. Gizlincə ətrafdakılara baxdı. İmranın sakitcə
gülümsündüyünü görüb özünü danladı: "Mən də lap kölgəmdən ürkürəm, o nə
uşaqdır ki" Kosaoğlunun rəngi özünə gəlməyə, sifəti yavaş-yavaş qızarmağa
başladı. O, dəsmal çıxarıb alnını sildi.
31