7b4iaLoJ3

____________________Milli Kitabxana_____________________
rını, eyvanları süpürüb təmizlədilər, pəncərə şüşələrini yuyub parıldatdılar.
Oğlanlar kəndin kənarındakı dərəyə, İncə çayının sahilinə gedərək, saçaqlı
söyüdlərin budaqlarından qırıb məktəbə gətirdilər. Eyvanların, otaqların
dirəklərini yaşıllığa bürüdülər. Sonra rəngli kağızlardan düzəltdikləri zəncirləri
saçaq-saçaq burub divarlardan, həyətdən keçidə qədər düzdülər. Məktəb hisi
silinmiş çıraq kimi par-par parıldayırdı. Mürsəl sevincdən hər şeyi unutmuşdu.
Başı bəzək-düzəyə o qədər qarışmışdı ki, kənd camaatından maraqlanıb onlara
tamaşa etməyə gələnlərə fikir vermirdi. Fikir vermirdi ki, onların bəziləri
pilləkənin qurtaracağında dayanıb Mürsəl müəllimin otağına baxır, onun yatdığı
yeri gözdən keçirir və divara nə isə işarə qoyurdular.
Mayın 1-i gəldi. Göyün üzü tər-təmiz, hava ilıq idi. Bu gün kənd lap tezdən
oyanmışdı. Zümzümələr baharın ilıq havasına qovuşmuşdu. Mürsəl də tezdən
oyanıb, qrammofonunu işə salmışdı. Gün xeyli qalxdı. Alabəzək parçalardan
paltar geymiş qızlar-oğlanlar axışıb gəldilər. Mürsəl müəllim zurna səsi eşidəndə
qulaqlarına inanmadı. Tez həyətə düşdü. Gördü ki, Hümmət də, Dursun da
burdadır. Onlar zurnalarını kökləyir, dəfi günə tutub qurudurdular.
- A müəllim, bizsiz bu bayramın nə ləzzəti, - deyə Hümmət dilləndi. –
İstəyirəm bir "Səhər havası" çalım, camaat bilsin ki, toy-bayramdır, yığışıb
gəlsinlər.
Bir azdan məktəbin həyətində iynə atsan, yerə düşməzdi. Atlı cavanlar, qızgəlinlər,
ağsaqqallar axışıb gəldilər. İki yerdə toy dəstgahı düzəlmişdi. Hümmət
cıdırhəngi çalır, kəndin dəliqanlıları atlarını zurnaçının qabağında oynadıb cıdıra
hazırlaşırdılar. Atlar yüyəni gəmirir, dəfin ahənginə uyğun olaraq titrəyir, şaxə
qalxıb yəhərin altında çırpınırdılar. Sonra da cilovun boşaldığını görüb güllə
kimi keçidin altından keçib, kənd yoluna düşürdülər. O biri dəstədə isə Dursun
oyun havaları çalıb qız-gəlini oynadırdı.
Bütün kənd zümzümə içində idi. Qaranlıq qarışana qədər çalıb oynadılar.
Camaat gedəndən sonra Mürsəl xeyli otağa keçə bilmədi. Səs-küy kəsdiyindən
qüssələndi, uşaq kimi qəribsədi. Göyün üzünə səpələnmiş ulduzlara, ağ buludları
yarıb keçən aya doyunca baxdı. Hardasa bülbül oxuyurdu. Arabir kəndin
kənarındakı dərədən anadil səsi gəlirdi. Hərdənbir həzin-həzin axan İncə çayının
şırıltısı da eşidilirdi. Mürsəl gecə yarısına qədər eyvanda dayanaraq bu
zümzüməli gecəyə tamaşa etdi. Heç yatmağa həvəsi yox idi. Otağa girib yorğan-
302